Rzeźby

[niebieskooka14]

Nie zastygaj o brzasku
we wczorajszym spojrzeniu,
w szufladzie czekają już
na dzisiaj twarze.

Do wieczora jeszcze
parę sekund,
rozmiękczy nam skórę
błądząca gitara na rogu
ulicy,
przebite butelką balony

i dźwięk obietnicy
formuje z nas
rzeźby na dzieła.

A wtedy w niemodnym
bezruchu,
na skraju zdeptanej podłogi,

stopimy z uchwytów
podrabiane złoto
na parę nieludzko
ciepłych dłoni.

[AS...]

nauka angielskiego nie poszła w las

[biegnąca po fali]

Wiesz... kupiłaś mnie tym wierszem:)
Brawo!

[witka]

ostatnia mnie dygła

[Mchuszmer]

Hej, Niebieskooka, też jestem kupiony, jest ciekawie, zmysłowo. Podoba mi się dwuznaczność "pary" :-). Nawet nie wiesz, jak mnie cieszy obserwowanie Twoich dalszych postępów (pamiętam z Wrzeszczy).
Ale zastanowiłbym się nad paroma rzeczami, zwłaszcza wersyfikacją - czy pewne słowa na pewno warto oddzielać, czy coś jest na tyle odrębne i tyle waży, by stanowić wers (i tym samym troszkę złagodziłbym urywany charakter zapisu).

Przykładowo:
"błądząca gitara na rogu
ulicy"
- na rogu już informuje o ulicy, dlatego czytam bez "ulicy" (albo z "ulicą włączoną do poprzedniego wersu, ale to raczej za długie tutaj i psuje akcent).

Albo
"formuje z nas
rzeźby na dzieła"
- ważną odrębną myślą jest wg mnie "na dzieła", a formowanie zawiera w sobie sugestię powstawania np. rzeźb, stąd ja czytam z większym akcentem położonym na dzieła (i msz płynniej):
formuje z nas rzeźby
na dzieła

Inna sprawa z "w niemodnym / bezruchu" - to rozdzielenie mi się podoba, bo takie zatrzymanie współgra właśnie z bezruchem.
Podoba mi się też inwersja: "na dzisiaj twarze", bo daje dwie możliwości odczytu (twarze są na dzisiaj; czekają na dzisiaj).

Odrobinę zgrzytnęło mi "już" na końcu wersu w połączeniu "na dzisiaj", gdy mamy na końcu niedalekiego wersu "jeszcze"; myślę, że "już" zbędne.

Serdeczności

[niebieskooka14]

Jak szeroko otworzyłam oczy czytając komentarze, tak szeroki mam teraz uśmiech!
Dziękuję bardzo za opinie, zarówno krótsze jak i dłuższe. Posłuchałam kilku waszych rad i nie wstawiałam utworu tuż po napisaniu tylko zaczekałam kilka dni. W międzyczasie zrobiłam bardzo dużo zmian, spojrzałam na kilka wersów, przemyślałam. Cóż, chyba się opłacało.
Pozdrawiam

[biegnąca po fali]

Chyba? Na pewno:)

[Nula.Mychaan]

Całkiem, całkiem
Mchuszmer ma rację z tą wersyfikacją, ja również czytam tylko na rogu bez ulicy

[niebieskooka14]

Dziękuję, Nula.
Pomyślę nad tą ulicą.

[eka]

"dźwięk obietnicy
formuje z nas
rzeźby na dzieła."

A tak?
dźwięk obietnicy formuje nas w dzieła (?)

A wtedy w niemodnym
bezruchu,
na skraju zdeptanej podłogi,

stopimy z uchwytów
podrabiane złoto
na parę nieludzko
ciepłych dłoni.