Z góry na dół

[Paweł D.]

Zbaw mnie od choroby popromiennej,
zimy nuklearnej i widoku
siebie samego w oczach bliźniego,
i nie pozwól mi w ruinach domu
odszukiwać ciał bliskich mi osób
i samotnie stawać nad ich grobem,
i oszczędź mi agonii w koszmarze
głodu, chłodu, rozległych oparzeń,
smrodu gnijącego mięsa, błota,
szczurów i hańby kanibalizmu
oszczędź mi, nie pozwól mi własnego
pożreć psa i nie daj zjeść mi własnej
ręki, nogi, ani żadnej innej
części ciała pożreć mi nie pozwól,
i oszczędź mi widoku narodzin
martwych i zdeformowanych płodów,
dwugłowych jednookich potworków
bez rączek, nóżek, uszu ni twarzy,
i w ogóle wszelkich oszczędź wrażeń.
W imię Ojca
i Syna
i Ducha Świętego
- daj mi miejsce
w epicentrum wydarzeń.

(Jasny blask zjawi się w niebie,
wszystko w pył obróci ogień…
…i opuść nam nasze windy
jako i my opuszczamy
naszych współoprawców,
i nie wódź nas na powierzchnię,
ale nas zbaw od skażonego.
Amen. )

[Alek Osiński]

i w ogóle wszelkich oszczędź wrażeń.

- daj mi miejsce
w epicentrum wydarzeń.

No ba, ten Peel to chyba zupełnie
nie wie czego chce. A przecież
jak to mówią filozofowie "albo rybka albo pipka";)

[Paweł D.]

Peel wie dokładnie czego chce. Epicentrum wydarzeń jest użyte ironicznie, chodzi o znalezienie się w epicentrum wybuchu jądrowego co ma sprawić, że peel wyparuje w ułamku sekundy, skutkiem czego zostaną mu zaoszczędzone wszystkie wrażenia jakich mógłby doświadczyć gdyby przeżył. Pozdrawiam.
http://www.focus.pl/sekrety-nauki/czy-m ... trum-12052

[Alek Osiński]

Tak, temat poważny, ale sposób, w jaki został
napisany wiersz, wywołał we mnie wesołość.
Nie jestem w stanie go poważnie potraktować. Sorki.

[Paweł D.]

No to już jak sobie uważasz, z tym nie zamierzam polemizować.

[tetu]

Brzmi jak modlitwa, ale taka zupełnie inna. Nie mdła i nie monotonna. Na początku pomyślałam sobie że nieco go przegadałeś, ale im więcej razy do niego podchodzę tym bardziej uświadamiam sobie że nie jest źle.
Peel modli się, wypowiada nie tylko za siebie, ale chyba również za tych którzy przetrwali. Tak przynajmniej rozumiem końcówkę wiersza. Na miejscu autora pozbyłabym się większości spójników trochę, a nawet sporo się ich nazbierało, także zaimkiem "mi" autor nie pogardził:)

oszczędź mi, nie pozwól mi własnego
pożreć psa i nie daj zjeść mi własnej

to tylko dwa wersy a "mi" wdarło się aż 3 razy. W niektórych miejscach dość znaczące inwersje. Są też rymy, ale te akurat mi nie przeszkadzają.
Pomysł bardzo fajny. Wiersz warty uwagi, ale też dopracowania, pozdrawiam.

[AS...]

to znakomity materiał na... kilkanaście
a może nawet kilkadziesiąt wierszy;

owszem, jest się czego bać;
asteroidy chyba nas ominą,
ale zaczynają się czaić superwulkany;
Campi Flegrei jest mocno aktywny,
a drugi superwulkan właśnie się obudził;
leży w odległości ok 70 km od Berlina...
wygląda też na to, że skończyły się żarty
z "Pierścieniem Ognia";
przebiegunowanie Ziemi zaczyna szaleć,
niespotykana aktywność Słońca - niepokoi;
konflikt nuklearny staje się realny,
a inwazja islamu zrówna z ziemią Europę;
to raczej nieuniknione...
czy pomogą modlitwy?
nawet Biblia mówi, że nie ma ratunku...
znamiona bestii są już wszędzie;
w każdym kodzie kreskowym jest 666

lepiej o tym nie myśleć, pozdrawiam

[em_]

Za dużo wyliczania — to pierwsze rzuca się w oczy,
pozdrawiam

[Paweł D.]

Dziękuję za uwagę. Może faktycznie za dużo zaimków i spójników, ale chciałem temu tekstowi nadać taką troszkę biblijną stylistykę więc może to stąd, co do zarzutu o "wyliczanie" to się nie zgadzam. Natomiast nad zaimkami i spójnikami jeszcze trochę pomyślę.

[eka]

i opuść nam nasze windy
jako i my opuszczamy
naszych współoprawców,
i nie wódź nas na powierzchnię,

Dobre!

Mocna stylizacja, jasna, zrozumiała prośba: zniknąć w epicentrum atomowego wybuchu - nie cierpieć fizycznie i moralne.
Zgadzam się, najlepsze wyjście.
Dobry wiersz, gdzie podmiot oswaja niewyobrażalny tragizm - podszytą ironią.