POŻEGNANIE

[EurydykaI]

Widziałam smutne twarze
nad twoim grobem,
płatkami śnieg obsypał
drzewa, krzyże drewniane
i zimny, biały żal.

Nie zliczę wszystkich wspomnień
tych, którzy pamiętają
życie poetki- noblistki,
skromnej, kruchej kobiety.
Pamięć w poezji została...

autor;Eurydyka
Napisany 2012-02-09

[P.A.R.]

hołd ...
zamarzłbym po raz drugi

[EurydykaI]

i wcale sienie dziwię ...

[Alek Osiński]

Pamięć w poezji została...

o tak, to prawda

Pozdrawiam

[EurydykaI]

Witam Ciebie al z krainy os, lecz myślę, że nie na długo. Pozdrawiam

[Gloinnen]

Kolejny wiersz ku czci i z okazji... Jeszcze tylko brakuje "nieodżałowania" i "nieutulonych w bólu"... Za dużo patosu i kawy na ławie.

Według mnie do kapitalnego remontu, jeżeli coś z niego ma być...

"widziałam twarze
nad grobem
zimny biały żal obsypał
drzewa

drewniane krzyże

pamiętają
w poezji
życie
skromne i kruche"


Moja układanka z Twoich klocków.

Zawsze warto próbować pisać mniej dosłownie, a przede wszystkim - eliminować wszystkie zbędne słowa, powtarzanie po kilka razy tego samego, tacologię (od podawania na "tacy") i nadmierną emocjonalność. Nawet pisząc rodzaj epitafium - peanu.
Tym bardziej, że lepiej jest, gdy tego rodzaju utwór przemawia nie tylko w odniesieniu do określonych osób i wydarzeń (pogrzeb Szymborskiej), ale bardziej uniwersalnie (refleksja nad śmiercią poety, pamięcią o nim, kruchością życia, przechowywaniem wspomnień w wierszach...)
Dlatego usunęłam w swojej wersji nawiązania ("poetka-noblistka) do aktualnych sytuacji.

Ale to tylko moje widzimisię...

Pozdrawiam,


Glo.

[EurydykaI]

Tak Gloinnen, wszystko można okroić, ale sensu o jaki mnie chodziło już w Twojej wersji nie ma. Przecież to nie zimny, biały żal, a śnieg obsypał krzyże, drzewa i nie krzyże miały pamiętać życie poetki... Pozdrawiam Ciebie

[Gloinnen]

Metaforyka polega na tym, że oprócz znaczeń literalnych i oczywistych istnieją również znaczenia ukryte. Wydobywasz ze słów nie tylko to, co widoczne wprost, pokazujesz odbiorcy więcej niż jedną tylko ścieżkę, więcej niż jeden odczyt. Próbowałam Ci pokazać, w jaki sposób ostatnia strofa (mówiąca o ludzkiej pamięci) może zostać połączona z poprzednią w taki sposób, aby uzyskać dodatkowy obraz i dodatkową myśl, wiążącą dwie rzeczywistości.

Glo.

[Bonifacio Sieczepia]

Eurydyko!
Po pierwsze - bohaterka twojego wiersza nie znosiła banału, owszem, lubiła kicz, ale to nie to samo.
Po drugie - ważkość tematu nie może tłumaczyć miałkości formy i treści.
Moim zdaniem twój wiersz jest banalny, miałki w formie i treści. Nie pomogą tu żadne tłumaczenia jakie myśli chciałaś w nim zawrzeć.

[czochrata]

Eurydyko,wierz mi że Bonifacio ma rację...Glo próbowała Ci pomóc, ale Ty kolejny raz tę pomoc odrzucasz-a nie jest łatwo zrobić coś z wierszem,który jest po prostu słabiutki...pozdrawiam serdecznie