Rezonans

[Alek Osiński]

Nie wiadomo czy figurka kobiety ze świątyni w Gozo śpi
czy medytuje, chociaż jej dorodna postać wydaje się pogodzona.
Istnieje tylko jedna strona świata, dla której możemy być
stworzeni i dłoń pod głową odważnie podejmuje wyzwania;
droga została otwarta, ofiara złożona.

Możemy już nie wracać do niepokojących stanów sprzed,
kiedy co krok nowe szkielety domagały się wypełnienia ciałem.
Zmartwychwstaniemy, choćby przez muzykę, zajmując niskie
i ciepłe rejestry, drżące w świetle kamiennych nisz. Każemy
zmysłom wierzyć, chociaż to nie słowo,

a tylko struna wytrącona z równowagi; jej głos,
który dotarł do nas, żebyśmy mu mogli zaufać.

[witka]

Doguglałem, to co niezbędne do odczytu.Twój wiersz ma wiele pokładów i treści.
Choćby frazy o jakby dualiźmie dłoni.Inaczej zaczynam patrzeć na autora.
Jakbyś otwierał nie tylko na słyszalność, widzialnośc, ale na wiarę.
>Dzięki.

[Marcin Sztelak]

Wiara niosąca nadzieję. Pięknie i wielostronnie, wbrew 3 wersowi.

Pozdrawiam.

[Nula.Mychaan]

Piękny

[eka]

Rezonans sztuki - przekreślanie, niemal fizyczne, aktu śmierci.
I już:

Każemy
zmysłom wierzyć, chociaż to nie słowo,

a tylko struna wytrącona z równowagi; jej głos,
który dotarł do nas, żebyśmy mu mogli zaufać.

Wplata się wszystko i odtwarza w muzyce - dawniej mówiono sfer - dzisiaj wiemy, że zostaje zapis drgań najmniejszych cząstek.
Faktycznie, piękny wiersz i przesłanie.

[em_]

Świetny tekst,
jak zwykle u Ciebie

[anastazja]

Zmartwychwstaniemy, choćby przez muzykę, zajmując niskie
i ciepłe rejestry, drżące w świetle kamiennych nisz.

- piękne przesłanie Alku. Wiara ponad wszystko.
Pozdrawiam.

[Alek Osiński]

Na wierze w muzykę można unosić się
jak na falach eteru.

Dziękuję Wam za przystanięcie

[tetu]

Bardzo dobry tekst Alku.

Na wierze w muzykę można unosić się
jak na falach eteru.

To prawda

[Alek Osiński]

Ano, prawda.