Daty graniczne

[Marcin Sztelak]

Winorośl zarasta okna, gęstnieje.
Później, nabrzmiała czerwienią, spływa po oknach.
Zlizuję sok, wznosząc toast pękniętą szklanką.

Coraz głośniej płowieją zdjęcia
z czasów wielkiej wojny. Tej oznaczonej
liczebnikiem, bo musi być porządek.
I rzędy schludnych, ponumerowanych mogił.

Tymczasem grona więdną, smętne kikuty
straszą nadchodzącą zimą. Osad
barwi szklankę we wszystkie kolory tęczy,
lecz po drugiej stronie nie odnajduję skarbu.

Pozostaje tylko przyszłoroczna obietnica
zapamiętania wszystkich dat, od pierwszej
do ostatniej. Niespełnialna, mimo to szyby
ponownie spłyną słodyczą.

Tu. Lub gdzie indziej.

[witka]

klarowanie

[Alek Osiński]

Piękne i tragicznie smutne. Chyba znowu
Marcinie wpadnę przez Ciebie w Melancholię...

https://vimeo.com/44158173

[Ania Ostrowska]

pamiętam, że już kiedyś gdzieś musiałam czytać ten wiersz,i wciąż robi tak samo mocne wrażenie. Bardzo podoba mi się określenie "coraz głośniej płowieją zdjęcia" - w punkt!

[tetu]

Piękny wiersz! Bliskie mi Twoje pisanie Marcinie. Wiem, że poezja to nie tylko smuteczki, ale w takich klimatach zawsze dostrzegam dużo więcej wrażliwości.

[Nula.Mychaan]

Znów mnie zachwyciłeś