Pod nieobecność

[Alek Osiński]

Wyobraź sobie, że oni także opowiadają o Ewie, zupełnie
jakbym za każdym razem musiał wysłuchać tej samej historii,
która we śnie przybiera karykaturalną formę. Uwierz,
gotowy jestem wygnać ich wszystkich pod byle pretekstem,

ale głowa pęka na myśl, że może się stać coś złego pod moją
nieobecność. Dziwnie, naprawdę dziwnie się czuję, jakbym
przypominał sobie matkę. Chociaż wiesz, nigdy jej nie znałem,
może to ona właśnie mówi przez nich – zwróć mi życie,

przywróć puls. Chcę znowu poczuć marność nad marnościami,
zrozumieć ból, w którym się rodzicie. Kość z kości, a nie tylko
rozsadzające czaszkę obrazy. A kiedy to zrobisz, wybaczę,
a oni odczepią się wreszcie, przestając pytać o życie. Drzewo,

dom, syn? Wybacz, zbyt długo mnie nie było, żeby dostrzec
różnicę. Dobro czy zło, po owocach nie widać, tylko zapach
i smak ciał, kiedy łapią w zęby młode i wznoszą do gwiazd.
Wyobraź sobie, zupełnie jakby chciała uczynić mnie znowu

dzieckiem. Siedzę na jej kolanach z zamkniętymi oczami
i czuję słodki zapach skóry, gorzkawy smak jabłka w ustach;
jestem prawie pewien, nigdy w życiu nie da się jej oszukać.

[em_]

Bardzo na tak :-)
na pewno wrócę

[witka]

Myślę o tej pewności z ostatniej strofy.

[Ania Ostrowska]

Przy pierwszym podejściu trochę trudno mi było się połapać, kto kiedy mówi do kogo i o kim. Oj, nie jest to łatwiutki wiersz do ogarnięcia w całości. Czytając kolejne razy, czułam się jakbym miała założoną lampę czołówkę, która oświetlała wyraźniej tylko dane fragmenty. Muszę sobie jeszcze popróbować, zanim ułoży mi się jakaś jedna spójna myśl w głowie. Ale na pewno ten wiersz, jak raz złapie, to już nie popuszcza

[eka]

: ) Trzeba chwycić ten wiersz za rogi... a to, że prócz niezwykłego przyciągania treścią i melodią, stanowi przyjemne wyzwanie jest tylko zaletą. Liryczny esej o Ewie? Chyba najbardziej ta klasyfikacja mi pasuje.
Na pierwszy rzut oka takie widzę rozważania - Księga Rodzaju a filozofia (egzystencjalna peela).
Ale po kolei:
Postacie: podmiot liryczny, adresat jego słów, oni, matka, Ewa.
Kim jest peel? - autorem?
Kim jest adresat, do którego zwraca się peel? - czytelnikiem wiersza?
Kim jest Ewa? - biblijną pramatką?
Kim są oni? - wszyscy umarli, którzy byliby nieśmiertelni, gdyby nie Ewa? Czy bezpośredni przodkowie peela? A może twórcy kultury?
Czy matka to biologiczna matka peela?- czy może to ta Ewa od Adama?

Budowa - w dialog peela z milczącym(!) adresatem wpleciony jest monolog matki. Peel dodatkowo relacjonuje rozmówcy wypowiedzi onych. Karkołomna, misterna konstrukcja.
Kontra dla biblijnego potępienia pramatki Ewy.
Niezgoda na Koheleta marność nad marnościami, na rolę konsekwencji zerwania owocu z Drzewa poznania dobra i zła.
Gorzkie to jabłko dla onych, czyn Ewy spowodował wygnanie z raju. I dlatego karykaturalne przedstawianie jej wizerunku przez potomków Ewy.
Podmiot, chce ich wygnać głosy onych (chrześcijan?), czyli nie obciąża grzechem pramatki, wręcz odwrotnie, bo jej czyn rozbudził zmysłowość, począł prawdziwe życie, fakt, kończące się zawsze, ale jakie we fragmentach piękne:

tylko zapach
i smak ciał, kiedy łapią w zęby młode i wznoszą do gwiazd.

I tego matka każda, nie tylko matka peela pragnie.

Drzewo,

dom, syn? Wybacz, zbyt długo mnie nie było, żeby dostrzec
różnicę. Dobro czy zło, po owocach nie widać,

Świat jest oparty na relatywizmie, i na jednym symbolicznym drzewie życia wyrósł.

---------
Gdyby nie biblijna Ewa, wszystko co się działo i dzieje - byłoby pod naszą nieobecność.
Stąd wygnanie krytykantów jest niemożliwe, bo albo raj, albo krytykanci Ewy, jej wielbiciel peel i adresat (w liczbie mnogiej).

--------
Życie jest wartościowe mimo bólu.
A kogo się nie oszuka?
Kobiety z żebra Adama, która poznała dobro i zło i tę wiedzę przekazuje potomkom?

Uff... Alku, mam nadzieję, że w części zrozumiałam:).

[Ania Ostrowska]

eko, przeczytałam Twój komentarz dwa razy z rosnącym podziwem - jesteś naprawdę niesamowita w logicznym dociekaniu sensów chcę Ci podziękować, bo niezależnie od tego co powie Autor, mnie się po lekturze Twojego wywodu niektóre miejsca powyjaśniały.
Kiedy próbowałam samodzielnie rozgryźć wiersz, najbardziej narzucającym się obrazem było sprawozdanie Szefa projektu "Eden" prezentowane Sponsorowi projektu - w dość swobodnej formie, bo projekt był długoterminowy i zdążyli się spoufalić

[Alek Osiński]

Dzięki bardzo za komentarze:)

Ewo, fantastycznie to rozpisałaś. Podziwiam:)

[eka]

najbardziej narzucającym się obrazem było sprawozdanie Szefa projektu "Eden" prezentowane Sponsorowi projektu - w dość swobodnej formie, bo projekt był długoterminowy i zdążyli się spoufalić

Tak? Ale interesująca opcja odczytu. Faktycznie, wiersz zyskuje nowy kontekst. Dzięki, Aniu.

rozpisałaś

Ano, ale czy w linijkach Autora?

[tetu]

Byłam tu Alku wiele razy i podobnie jak Ania miałam problem z odbiorem. Na szczęście w pogotowiu zawsze jest Eka i tu (wybacz Alku) chapeau bas Ewo za komentarz. Jestem pod ogromnym wrażeniem rozebrania go tak dokładnie.
Teraz gdy czytam wiersz po raz enty zdecydowanie bardziej do mnie dociera.
To piękny, bardzo głęboki wiersz. Brawo dla autora.

[WHITE RAVEN]

Wyobraź sobie, że oni także opowiadają o Ewie, zupełnie
jakbym za każdym razem musiał wysłuchać tej samej historii,

Historia ,historią ale jabłko to nasza Polska ,,duma".
No i nie jest za kaloreyczne . Znam kilka Ew.
Ale na ciemną stronę mocy ,żadna mnie nie przeciągnęła.

ale głowa pęka na myśl, że może się stać coś złego pod moją
nieobecność. Dziwnie, naprawdę dziwnie się czuję, jakbym
przypominał sobie matkę. Chociaż wiesz, nigdy jej nie znałem,
może to ona właśnie mówi przez nich – zwróć mi życie,

Piękne

przywróć puls.

To taka telewizja .Puls może chodzi o kablówkę ?



Dobra umiesz wzruszyć