niedorzeczność

[angel131]

tam, gdzie niedolotki marzeń
kryją się w rozterce,
siedzę na kamieniu naga

nie okiełznam znikomych gestów,
nie jestem alfą omegą.

ludzie dziwią się na opak,
skąpią, mlaszczą, skaczą
(gra na słowach
adekwatna do wyborów niedowiarków).

ja zaledwie gubię się za rogiem

[Gloinnen]

Niezły wiersz.

Mam kilka uwag co do zapisu:

Trochę za dużo przeczeń - niedolotki, nie okiełznam, nie jestem, niedowiarków...

Zestawienie "marzeń" z "rozterką" - wprowadza klimat dość kiczowaty, "rozterkę" zamieniłabym na coś bardziej oryginalnego, np. "wśród wątpliwości", "w rozdarciu", czy coś w ten deseń...

"wyborów niedowiarków" - -ów/ów - zgrzyta... Może zamiast "wyborów" - lepiej pasowałoby "decyzji"?

Ostatni wers lepiej by, moim zdaniem, brzmiał, gdybyś go uprościła:

"gubię się za rogiem"

Poczucie oderwania od świata, niezrozumienia, zmęczenia pozornością, fałszem, hipokryzją - dobrze oddane. Każdy nieraz ma poczucie niedopasowania do rzeczywistości i ludzi.

Pozdrawiam,


Glo.

[Alek Osiński]

Całkiem dobry ten wiersz, moim zdaniem,
jakieś tam szczegóły, jak pisze Glo,
można dopracować, ale nie jest źle...

Pozdrawiam