Collage

[Nula.Mychaan]

na wypastowanej podłodze
stworzył kolaż
z błota i kawałków brudnego talerza

ostrobrzeżny kamerton
przytrzymuje pomięty obrus
na którym

ostatni raz
zakwitają maki

[Ania Ostrowska]

ależ mocny wiersz! w paru wersach, za pomocą niewyszukanych rekwizytów, tak prawdziwie pokazać dramat, to naprawdę sztuka do podziwiania. Brawo

[Nula.Mychaan]

Oj dziękuję imienniczko

[Mchuszmer]

Jak ja dobrze pamiętam ten wiersz! Najmocniej z Twoich. Naprawdę sugestywny, żywy obraz, parę pociągnięć, a sporo treści i emocji. Spokój prysnął, coś pękło i się skończyło; można wyobrazić sobie krajobraz po spięciu, brudny obrus w kwiaty, sztuciec, który zadźwięczał, niepokojąco wszystko dostrajając; i można się w tym obrazie poruszać, chociażby błoto kojarzy się z czyms przynbiesionym z zewnątrz. Dzięki, że przypomniałaś, Anula

[Ania Ostrowska]

mnie te maki na obrusie jednoznacznie kojarzą się z rękoczynami. dobrze, że ostatni raz

[Mchuszmer]

Wiem, świetne jest to, że można czytać przesłanie na 2 sposoby (kiedyś myślałem tu też o krwi itd., choć same mak, jako porównanie czy nie, mi się jednak pozytywnie kojarzą)

[Nula.Mychaan]

Dziękuję
Wiersz jest już dość wiekowy, ale nie wystawiałam go na ósmym, więc chętnie się nim znów podzielę
Dobrze że można go czytać wieloznacznie

[WHITE RAVEN]

Wiersz jest już dość wiekowy,

Ponoć czym starsze tym lepsze

[witka]

Dobry Andzia, bardzo dobry.

[abandon]

Wiekowy
jak wino, co wchodzi
do głowy