być albo żyć?

[WHITE RAVEN]

czuję strach pod skórą
na marmurowej posadzce
delektuję się bólem
misternie wyrywają mi paznokcie
nie płacz to tylko chwila
później już będzie sadza z krematorium


mały chłopiec przeciera spocone czoło
może uwierzy w lepszy czas
może ...
takie moje termopile

[lczerwosz]

No ale nie pokazujesz alternatywnej opcji żyć, jaka, według tytułu, miałaby być sprzeczna z byciem. Co miałby PL, jak potem piszesz, mały chłopiec uczynić, by żyć, jednocześnie przestając być. Może zdradzić kolegę, wygadać hasło, tajemnicę, zabić ojca czy matkę i pocałować przywódcę partii na oczach swoich dotychczasowych druhów.
Opcja być, nie jest rozwinięta zupełnie, pokazujesz tylko eskalację strachu i cierpienia, które, i tu mamy do czynienia z jakby zboczeniem, podoba się PL-owi. Bardzo to wyrafinowane musiało by być to chłopięce zboczenie, zupełnie niewiarygodne. Delektowanie się bólem, to odchylenie mogące pojawić się tylko u dorosłej osoby i raczej u oprawcy niż ofiary. Wobec bólu wszyscy jesteśmy zwierzątkami i potrzeba wielkiej duszy, wielkiej odwagi, aby sprostać.
Sadza z krematorium - zupełna pomyłka. Brzmi jak potknięcie o słowo. Na równej drodze, a wystarczyłoby odwołać się do strachu, do wyobraźni, zamiast walić tak po prostu.
Cała zatem historyjka, model psychologiczny, ale daleki od wiarygodności.

[Halmar]

Żeby zrozumieć ten wiersz, nie wystarczy odczytać metafory. Wiesz, jak to jest, kiedy przestaje się odczuwać nawet ból? Bo oddałeś to naprawdę perfekt.

[lczerwosz]

Żeby zrozumieć ten wiersz, nie wystarczy odczytać metafory

Być może. Zrozumieć można nawet mocno zagmatwany przekaz, fakt. Ale nie świadczy to o umiejętności przekazywania lecz rozumienia. Przecież nie oceniamy komentarzy ale wiersz, nie pracę czytelników, ale autora.

Wiesz, jak to jest, kiedy przestaje się odczuwać nawet ból

A skąd wiesz, że wie? Brak odczuwania bólu daje ulgę, radość, czasem euforię. Może i złość na sprawcę bólu i siłę, aby pokonać wroga. Jeśli jednak śmierć daje tę ulgę, to naprawdę nic nie wiemy.

Bo oddałeś to naprawdę perfekt.

[Halmar]

Leszku, czemu poczułeś się wywołany do tablicy moim komentarzem? Wyraziłam swoją opinię o wierszu.

A skąd wiesz, że wie? Brak odczuwania bólu daje ulgę, radość, czasem euforię. Może i złość na sprawcę bólu i siłę, aby pokonać wroga. Jeśli jednak śmierć daje tę ulgę, to naprawdę nic nie wiemy

A Ty skąd wiesz, że nie wie?
A tak poza tym, zgadzam się z Tobą.

[lczerwosz]

Leszku, czemu poczułeś się wywołany do tablicy moim komentarzem?

Gdyż jako pierwszy komentowałem ten wiersz.

A Ty skąd wiesz, że nie wie?

Nie powiedziałem, że nie wie. Tylko w kategoriach bliskich śmierci stwierdziłem, że nikt nie wie. Nawet, gdy mówi, że wie lub inni za niego to mówią.

A tak poza tym, zgadzam się z Tobą.

No, jeszcze autor ma coś do powiedzenia. Zawsze pierwszy i ostatni głos.