rytuał inicjacji

[4hc]

dorzucam świeżego igliwia do ognia
prześwit tryska dymem iskrami płomieniem
ręce w żywicy rozcieram wchłaniam zapach
po odurzenie przykładam do twarzy na
oczy zamykam się w modlitwie oparów

odpływam stąd z tu z ja z miliona i z zera
w chmurze i mgle statkiem bez żagli bez steru
bez celu jakim mogłaby być idea
jakiś ląd stabilny a tylko fali szum
płomienny i syk i trzask i cisza cisza

nie będę płakać choć znów muszę wstać iść żyć
nie chcę nie umiem tak jak nie umiałem tak
na ląd wyrzucony waleń oddycha
zabija przestrzeń wynurzenia na światło

[Nula.Mychaan]

Ależ piękny Nie umiem wskazać frazy, która mi się bardziej podoba, bo każda jest wyjątkowa.

Widzę wiersze obrazami, a malować słowami to wielka sztuka, a Ty to potrafisz

ręce w żywicy rozcieram wchłaniam zapach
po odurzenie przykładam do twarzy na
oczy

-
w nawiązaniu do tego obrazu, to w jednej chwili troszkę poniosła mnie fantazja- zobaczyłam jak dłonie od tej żywicy, przyklejają się o twarzy, o oczach nie wspomnę Sorki za taką dygresję, niestety ta substancja jest bardzo złośliwie klejąca i diabelnie paskudnie ją usunąć, a niestety wciąż muszę walczyć ze śladami żywicy na ubraniach mojego męża, więc skojarzenia same się nasunęły.
Wybacz mało poważną dygresję

[4hc]

nie mam czego wybaczać, a to jest właśnie taka substancja, do tego eteryczna i palna

[Marcin Sztelak]

Ciekawy wiersz chociaż drażni mnie wyliczankowość, dość ciężko się czyta bez interpunkcji i wpadające na siebie końcówki w pierwszej zwrotce.

Pozdrawiam.