kiedyś umarłem (wieczorny monolog Nickogo)

[4hc]

kto płaci i nie wymaga
albo daje jałmużnę
bez celu

kto kocha i choćby skrycie
nie pragnie wzajemności
bez przerwy

kto żyje i pragnie śmierci
ale prawdziwie żyje
bez lęku

kto umiera nie tracąc życia
a ten nie umiera co martwy
odchodzi w złudzenia

kto bez łudzenia innych przeżył
i się nim nie łudzono

kto w sobie nie ma
ten nic nie odda

a pustka chłonie tak wiele
nic jest ogromne

a człowiek pusty pełni pożąda
mając nic w zamian

a pełni nikt nie ma w świecie
więc człowiek cierpi

i ten kto umarł wie tylko że już nie żyje
a kto nie zdolny jest kochać ten żyje w śmierci