Struna poszarpana przez kwadranse

[Gruszka]

Nie lubię poniedziałków, zwłaszcza dzisiejszego.
Do północy zostało piętnaście kwadransów.
Na liryzm się nie zbiera, gdy przecieram oczy,
porażona odłamkiem seryjnych niuansów.
W obronie wzrok wyostrzam,
sama znowu ostra.
I oschła, i jak struna, i jak nie kobieta,
bo kobieta jest wiotka, a ja... Taka - nie tak.

Do jutra może zmięknę, ocieplę się, zgłaszczę...
Kwadranse do północy. Ogrzeję się. Płaszczem.

[eka]

Czy liryzm to głaskanie miękkości?
To ciekawe, może wiotkość (wg męskiego spojrzenia) jest przypisana tzw. prawdziwej kobiecości?
Odłamki niuansów? Niuans rozbity na kwanty?
Zastanawia Twój przekaz, czyli jest dobrze : )
Bo i czemu tak pragnąć północy?
Aha, no tak, nastąpi miękki wtorek.
Pozdrawiam.

[Gruszka]

Dziękuje Eka, fajnie Cię widzieć pod wierszem i cieszy Twoje zastanowienie się
Miłego - czwartku i w ogóle