I chabry i sporysz (ver. 2)

[point of view]

prawie nie widać jej w olbrzymim fotelu
przez rozłożyste okiennice ciężkiego albumu
przytulone do kolan w bezruchu
wpatruje się w to miejsce na drodze
gdzie pojawiał się wracając do domu

oczekiwanie godzinami przetrzymuje ją w tej pozie

zanurzona w studni wyschniętym palcami
pieści chwile dłonie wilgotnieją
usta głucho rozmawiają z srebrem
uchylają się zaciśnięte powieki
obrazy zlewają w jedno długie życie

zapatrzona
zbiera odwagę na kolejny skurcz przedsionka
przepycha wspomnienia na następną stronę
gdzie huśtawki
mkną tylko w górę

[eka]

zapatrzona
zbiera odwagę na kolejny skurcz przedsionka
przepychajacego wspomnienia (przepychającego)
na następną stronę
tam
gdzie huśtawki
mkną tylko w górę

Zdecydowanie najlepsza część, Poincie.
Cymes z ruchem huśtawki tylko w górę.

[iTuiTam]

prawie nie widać jej w olbrzymim fotelu
przez rozłożyste okiennice
ciężkiego albumu przytulone do kolan
...
wyschniętymi dłońmi przesuwa chwile
palce wilgotnieją
...
zbiera odwagę na kolejny skurcz przedsionka
przepychającego wspomnienia
na następną stronę
tam
gdzie huśtawki
mkną tylko w górę

Czekanie, niecierpliwe chociaż go nie widać w bezruchu. Pozorny bezruch, bo wiele się dzieje. No i to serce, które kołacze coraz szybciej i wyżej.
serdecznie
iTuiTam

[Marcin Sztelak]

Ostatnia zwrotka świetna, wcześniej można by poskracać, za dużo opisu, moim zdaniem niepotrzebnego.

Pozdrawiam.

[Nula.Mychaan]

Bardzo obrazowy i piękny, ostatnia strofka genialna