Pierwiastek

[żebro]

Kiedyś
śmiertelnie obraziłam się

na Boga i katechetkę,
ponoć w niebie
nie ma zakochanych

par. Jest wszechobecna

miłość i Bóg
zesłał na mnie to słowo.
Błagałam go, żeby przestał

istnieć. On albo ja.

[Nula.Mychaan]

Bardzo niepokojący,
ale muszę zdecydowanie pomyśleć, bo jeszcze nie zbudowałam sobie interpretacji
Na razie czytałam tylko raz

[eka]

Podmiot liryczny nie chce takiej przyszłości, tzn. miłości wspólnej dla wszystkich z serca Boga, serwowanej ustami katechetki.
Ziemska miłość jest ograniczona do pary, ale tu pierwiastki tylko dwa się łączą w określonej, skończonej przestrzeni.
W sumie lęk przed brakiem bliskości...
Stąd i w dziewczynie ta determinacja ; )

[Hosanna]

Sądzę że dla kogoś kto kocha Kogoś Wybranego
miłością romantyczną
nie jest łatwo pojąc że są wyższe formy miłości

kiedy czyta się Rumiego UKOCHANY
i miłość do niego nie tylko zawiera w sobie największą miłość romantyczną ale i rodzicielską siostrzana przyjacielską
i wszech-obejmuje świat i wszelkie jego jestestwa
ktos kto by nie wiedział do kogo adresowane sa jego wiersze, byłby pewien że do Ukochanej kobiety , tak bardzo pełne sa namiętności

miłość romantyczna zawiera w sobie niezwykła namiętność i to o nia chodzi - to ją utracić to najwyższa strata w odczuciu zakochanego romatycznie

piękny wiersz i dotyka ważnych rzeczy

[Alek Osiński]

No, też się kiedyś obraziłem na katechetę,
który dał mi w gębę. Niedługo potem jednak zrozumiałem,
że akurat z Bogiem i to niezależnie jakby go traktować,
nie ma ów katecheta nic wspólnego.

Wiersz sprawnie napisany,
ale myślowo, moim zdaniem,
wiedzie trochę na manowce

[alchemik]

Miłość abstrakcyjna, wszechobecna. A niby jak można ją stopniować, przeciwstawiać, wracać?
Taka słodkość dla cukrzyków.
Nie!!!
Z pewnością, nie.
Miłość to interakcja, a nie stan błogości.

Dobry wiersz.

[tabakiera]

Miłość ogólna to piękna sprawa, jednak człowiek potrzebuje własnej, jedynej miłości, którą nie lubi się dzielić.
Dzieci bywają zazdrosne o rodzeństwo, żony o mężów, mężowie o żony.
To, co zastaliśmy na Ziemi wpisało się w nasze wyobrażenia i osądy.

Człowiek potrzebuje swojego człowieka.

Bardzo dobry wiersz.

[Marcin Sztelak]

Dobry wiersz, chociaż każda miłość zdaje się tą największą, a jednak prawie zawsze mija...

Pozdrawiam.