Perspektywa

[she]

„Był taki młody nie rozumiał że skrzydła są tylko przenośnią
trochę wosku i piór i pogarda dla praw grawitacji”
Zbigniew Herbert, “Dedal i Ikar”

Mamy coraz lżejszą krew i puste kości. Możemy wbić się w chmury, zmącić
ich bajkowe kształty, a one głupie, niczego nieświadome będą sunąć dalej,
leniwie niczym ogromne powietrzne ryby, zupełnie jak tysiące lat wstecz.

Teraz łatwo mieć stalowe ramiona i mięśnie, które nie znają zmęczenia,
nie słabną w locie. Doskonałe ciała nie czują gorąca, mierzymy się więc z ptakiem
na szybkość, zwinność, wolność.

A świat wciąż jakby słabnie, maleje. Wciska się w nasz kontur.
Zabiera sercom powietrze.

[eka]

O dążeniu do doskonałości, która realizowana, minimalizuje zewnętrze, zatem nie warta skórka wyprawki:)
Witaj, Iza.
Lubię takie wiersze, nad którymi chmura namysłów i refleksji. Nic dziwnego, że i forma w składni prozy, bo wiersz to wnioski z efektu rozwoju cywilizacyjnego, przede wszystkim chyba postępu technologicznego, który rzutuje jednak na delikatną sferę doznań ze świata natury.
Ona maleje, bo:

Wciska się w nasz kontur.
Zabiera sercom powietrze.

Nie wiem, co było pierwsze w genezie utworu: lektura wiersza Herberta, mit, czy wnioski zamieszczone w poincie.
Myślę, że mogłaś zacząć od końca proces krystalizowania wiersza, szukając odpowiednio nośnego przykładu dla jego biegu.
Realizowanie marzeń o lataniu, doprowadziło do arogancji homo sapiens wobec matki natury, jej możliwości.
Świat podporządkowany perspektywie człowieka, maleje.
------------
Na szczęście większości tajemnic Wszechświata nie ogarniamy... Tak sobie myślę, że kiedy wszystko będziemy rozumieli i we wszystkich umiejętnościach zdołamy prześcignąć ten 'świat' - umrzemy z nudów jako gatunek.
Pozdrawiam.

[Nula.Mychaan]

She bardzo spodobał mi się Twój wiersz, budzi refleksje, czasami warto zwolnić tempo, technologia to nie wszystko.
Ostatnia strofka rewelacyjna.

[Marcin Sztelak]

Subtelnie, lekko napisane. Chyba nie warto mierzyć się z ptakami, odpadamy w przedbiegach, ale może to kwestia perspektywy właśnie.
Świetny wiersz.

Pozdrawiam.

[witka]

https://www.youtube.com/watch?v=1IqzNPAv0mk

[mirek13]

Jak zwykle perfekcyjnie napisany, Iza, ale straciłem całkowicie klimat w drugiej zwrotce.
Czytając pierwszą wyobraziłem sobie problemy raczej naszego ducha, loty powyżej możliwości, bez sensu i celu, a jednak piękne. Jesteśmy (przynajmniej niektórzy) Ikarami i często odpływamy powyżej naszych możliwości. Świat powie - głupio, bez sensu i logiki. Tak, ale pięknie jest lepić wosk i wtykać pióra w tym bezdusznym, stechnicyzowanym świecie.
A potem jest o konfrontacji technologicznej i szlag mi klimat trafił. Manifa przeciwko fascynacji bezmyślnej, techniką...

[AS...]

świetny

[biegnąca po fali]

Przyłączam się do pochwał, Izo.

[she]

Witajcie
Bardzo długo mnie tutaj nie było i miło jest zawitać z powrotem Widzę, że sporo się na Ósmym zmieniło
Ogromnie się cieszę, że pomimo mojej długiej nieobecności wiersz nie rozpłynął się w eterze i zechcieliście wyrazić opinie
Eko (moja niezawodna Komentatorko ), Nulo, Marcinie, Witka, Mirku, Asie, Biegnąca - bardzo Wam dziękuję. Cenię sobie każdą myśl, każde skojarzenie, każde wyrażone zdanie
Pozdrawiam !