Ars mundi

Wiadomość

Marcin Sztelak · #1 Post autor: **Marcin Sztelak** » 20 sie 2017, 14:53

Ziemia wzbiera, brzemienna
od wód niezauważonego potopu.
Spłynął po plecach rozmodlonego
tłumu zelotów.

Arka utknęła pomiędzy schodami
łączącymi wszystkie kręgi.
Belki trzeszczą, napięte podskórnie,
aż do krwioobiegu żywicy.

Tymczasem tłuszcza poszukuje proroków,
na palcach zliczając domniemane grzechy.
Od miarowego kroku drży stroma ścieżka
cnoty, wybrukowana należycie.

I wszystko na miejscu, nie licząc
wciąż wibrującego w powietrzu śmiechu.
Szaleńca. Albo Mesjasza.

Bez różnicy, Golgota cierpliwie czeka.

witka · #2 Post autor: **witka** » 21 sie 2017, 9:56

Widzę tutaj opis rzeczywistości.
Nie wiem czy doszukałem się Sorosa, albo zamienników, albo chichot historii.
Przesłanie dla mnie widoczne,
aczkolwiek przyszcz na pupie np. Anji Rubik bardziej przyciąga uwagę.
Pozdrawiam.

Marcin Sztelak · #3 Post autor: **Marcin Sztelak** » 21 sie 2017, 12:08

Bo ten pryszcz zapewne ciekawszy dla tłumu, który widzieć nie chce, ba nawet nie powinien...

Nula.Mychaan · #4 Post autor: **Nula.Mychaan** » 21 sie 2017, 13:02

Intrygujący wiersz, współczesność, napięcie polityczne. Trudny temat dla poezji, ale nieźle sobie z nim poradziłeś.
Mocna puenta, ale takiej ten wiersz wymaga. Trafiona w punkt

Alek Osiński · #5 Post autor: **Alek Osiński** » 21 sie 2017, 15:06

Marcin Sztelak pisze: ↑
20 sie 2017, 14:53
I wszystko na miejscu, nie licząc
wciąż wibrującego w powietrzu śmiechu.
Szaleńca. Albo Mesjasza.

Bez różnicy, Golgota cierpliwie czeka.

Racja Marcinie, celna obserwacja.