źdźbła dzielone pomiędzy

Wiadomość

Gruszka · #1 Post autor: **Gruszka** » 03 wrz 2017, 12:00

tęsknię do trawy
źdźbła - wysmukłe
choć nie kolumnowe
kołyszą sklepienie

każde w pojedynkę
niczym
współdźwiga błękit

tęsknię
rozwarstwiając je na nieskończone
ułamki sekund

elka · #2 Post autor: **elka** » 03 wrz 2017, 12:16

Przeszkadzają mi te powtórzenia... jakby to zrobić inaczej zachowując ten sam sens?

Gruszka · #3 Post autor: **Gruszka** » 03 wrz 2017, 12:18

Elka, w chwili, gdy pisałaś komentarz, nanosiłam korekty

Mam nadzieje, że jest nieco lepiej

elka · #4 Post autor: **elka** » 03 wrz 2017, 12:30

Jest o niebo lepiej... o to mi chodziło. Brawo Gruszeczko.

Pozdrawiam.elka.

Gruszka · #5 Post autor: **Gruszka** » 03 wrz 2017, 12:31

Dziękuję, Elu. Też pozdrawiam

Marcin Sztelak · #6 Post autor: **Marcin Sztelak** » 03 wrz 2017, 17:16

Pięknie ujęta tęsknota w niewielu słowach, choć pozbyłbym się jeszcze niczym w drugiej zwrotce.

Pozdrawiam.

witka · #7 Post autor: **witka** » 03 wrz 2017, 18:13

Podoba mi się.
W takiej pozycji horyzontalnej źdźbła wspinają wysoko uchwyconą chwilę - kibić peelki.

Nula.Mychaan · #8 Post autor: **Nula.Mychaan** » 03 wrz 2017, 18:47

Gruszeczko piękny wiersz, ale to niczym mi zgrzyta, moim zdaniem jest zbyteczne

Gruszka · #9 Post autor: **Gruszka** » 03 wrz 2017, 18:50

Marcin Sztelak pisze: ↑
03 wrz 2017, 17:16
pozbyłbym się jeszcze niczym w drugiej zwrotce.

Marcinie - "niczym" spełnia tu pewną rolę:
1. w pojedynkę - (jest) niczym
2. dźwiga niczym (mało waży, a jednak)

Właśnie zdradziłam kawałek zamysłu, choć nie lubię tego robić

Pozdrawiam

Gruszka · #10 Post autor: **Gruszka** » 03 wrz 2017, 18:51

witka pisze: ↑
03 wrz 2017, 18:13
źdźbła wspinają wysoko uchwyconą chwilę - kibić peelki.

Piękny komentarz, witka.
Dziękuję