rękopisy

[em_]

wyjdziesz z mojej jasnej skóry
nic się nie zmieni

kolejno
zamknę usta
otworzę oczy
wymienię w nawiasie zdania
wielokrotnie złożone na twoich plecach

ciemność zgaśnie
i to co najcichsze
co czyta z dłoni

[elka]

Piękny wiersz. Liryczny do bólu...

[Marcin Sztelak]

Chyba jednak się zmieni, a może faktycznie nie... Zobaczymy.
Wywaliłbym pierwsze co w puentowaniu.

Pozdrawiam.

[Alek Osiński]

Nie do końca jasna dla mnie rola "pleców",
ale wiersz bardzo na tak. Potrafisz wywołać dreszcz:)

[Nula.Mychaan]

Muszę przyznać, że też się zastanawiałam nad tymi plecami, ale wiersz mi się bardzo podoba

[eka]

Wiersz z granicy bardzo subtelnego erotyku, ładnie płynie i wzrusza smutkiem pointy. Nieprzegadany.
I zagadkowy, bo komu poświęcone są tytułowe rękopisy? Poezji czy konkretnej inspiracji pisania?
Pozdrawiam:)

[em_]

Dziękuję wszystkim

[anastazja]

Dawno tu nie byłam, ale, Ty em_zawsze mnie wzruszasz. Pozdrawiam.

[em_]

Dzięki An