Niebo jest pełne

[Marcin Sztelak]

wazeliniarzy
więc się nie kłaniam,
chociaż długa i żmudna ścieżka
do piekła
wolnomyślicieli.

Dłonie mi przeciekają
upływem
czasu.

Na skutek nieważkości
szarych komórek wypisuję
się ze wszelkich planów
na przyszłość.

Czekając na zakończenie
bajki pojąłem - imiennicy pana Boga
mają znacznie gorzej.

Dwa skrzyżowane patyki na drogę.

[Nilmo]

Chętnie poczytam jeszcze coś Twojego. Tutaj poruszasz szeroki temat. Dla mnie zbyt ogólnikowo. Jest to stwierdzenie nagie od podstaw wnioskowania. Za mało mi mówi.
Dobry początek dla wiersza.
Dzięki

[Alek Osiński]

Na skutek nieważkości
szarych komórek wypisuję
się ze wszelkich planów
na przyszłość.

Czekając na zakończenie
bajki pojąłem - imiennicy pana Boga
mają znacznie gorzej.

Dwa skrzyżowane patyki na drogę.

Ta częśc mi się podoba,

ale wcześniejszy fragment nie przekonuje,
nie czuję tych wazeliniarzy z nieba, a to co kursywą
wydaje mi się nienaturalne

Pozdrawiam

[Gloinnen]

A dla mnie bardzo dobry punkt wyjścia do rozważań:

"Niebo jest pełne wazeliniarzy."

To jest świetne, trafne stwierdzenie, ale faktycznie, temat tak szeroki, że Twój wiersz jest zaledwie otarciem się o problem. Potem ta oryginalność i świeżość gdzieś się ulotniły.

Myśl inicjująca utwór zachęca do poszukania i przeanalizowania wielu aspektów wiary (bądź niewiary), spraw ostatecznych, natury ludzkiej, wreszcie - osobistego stosunku peela do tych stwierdzeń. Na razie - powtórzę za Nilmo - tekst dość powierzchowny. Treściowo masz materiał na cały cykl... Narobiłeś czytelnikom apetytu, a w ostatecznym rozrachunku zaserwowałeś dopiero przystawkę i to dość skromną.

Pozdrawiam,


Glo.