Ku bieli

[point of view]

słowa ci daję
słowa otwieram
rozsypuje zdań proszek
na języku smakuję doprawiam
ścieram ze sobą
turlam tędy owędy w deszczu w błocie
dotykam najczulszych miejsc
skrobię kawałkiem pękniętego oddechu
podrzucam pod sam sufit
sprawdzam czy polecą
czy myśli uniosą jeszcze nieopierzone łyse

już lepią się do siebie
szukające nieskażonej bieli
ust do wyklucia
bezpiecznej dłoni do utulenia
oddechu dla życia

[Nula.Mychaan]

Oj ten proces doskonale każdy z nas chyba zna, a ładnie z wyobraźnią go opisałeś.

[ryba]

Kolejne słowa - s ł o w a, którym z zaciekawieniem i uśmiechem w oczach się przyglądam

Pozbyłabym się ostatniego wersu ("oddechu do życia") - moim zdaniem przedobrzony

[Elunia]

Dajesz słowa, a one mają trafić. Podążają ku bieli, czyli są czyste.
Do mnie trafiają.