Wiesz?

[Karma]

Albo kiedy listek
zaczepi ci się pod rzęse,
zabierasz go do domu,
żeby było cieplej.
Kładziesz na komodę i czeka,
aż wróci zmęczona i się uśmiechnie.
Bo przecież też lubi.

Albo kamyk.
Wpadnie do buta, bo tam
najbezpieczniej.
Troszkę się pozlosci, polamie kości,
chociaż ona cieszy się do ciebie,
wiec nadal będą nietkniete,
jak wspólny czas.

To też są wiersze.


Z cyklu: Deszcz.

Dziewczynkom.
Wujek Marcin.
03.10.2017. Poniatowa

[eka]

O powszechnie pojawiającej się poezji... ładnie, wzruszająco w wierszu. Delikatne tłumaczenie gdzie jest i czym jest, bo nawet (2. cząstka) w bólu większym niż przemijanie (listek).

rzęse[ę],

pol[ł]amie

nietknie[ę]te[, - przecinek do likwidacji]

[Karma]

Telefon, poprawie przy kompie :p

Bólu większym niż przemijanie? To wiersz dla dzieci, co je obchodzi przemijanie

[eka]

Bólu większym niż przemijanie? To wiersz dla dzieci, co je obchodzi przemijanie

To refleksje dorosłego czytacza, chyba że ich nie chcesz, to daj znać.
Będę w przyszłości ograniczać się ściśle do treści utworu.

[Karma]

Nie no, spoko. Po prostu dajsobie czasem być dzieckiem. To nie boli. To też są wiersze

[Marcin Sztelak]

Wiele jest wierszy i te też pięknę. Jedynie pozbyłbym się kiepskiego rymu.

Pozdrawiam.

[Karma]

Tu jest kupa rymów, nie wiem o którym mówisz

[Marcin Sztelak]

Pozłości – kości

[tabakiera]

N

Troszkę się pozlosci, polamie kości,
chociaż ona cieszy się do ciebie,
wiec nadal będą nietkniete,
jak wspólny czas.

Nie bardzo rozumiem, kim jest ona.
Kością czy złością.
Może mamą, co sugeruje mi pierwsza strofa.
Prawdopodobnie.

Literówek nie wypominam, bo autor o nich wie.

[Karma]

Przecież widać komu dedykowany jest tekst. Ona jest każda z czwórki.