Blulek

[witka]

to jest wiersz lokowany na prawie
do miłości wolności w oswajaniu

rzadko wchodził do środka
jak wtedy w duży mróz
pomiędzy nogami Julka anonsując
problemy z którymi kolędował

zawsze z podniesionym ogonem
jak coraz liczniejsze jego potomstwo
od wiosny wypasał podwórze dzielił się
upolowanym ptactwem i gryzoniami
jak wspólnik nie-parobek za dziesiąty snop

nawet półżywym dwudziestocentymetrowym
zaskrońcem dla niczym niezanadzonej
grzesznej przyjaciółki domu

ostatnią kapiel wziął w jesiennej rosie i słońcu
zasłużył na pieniek do rąbania drzewa
pewnie i na państwowy pogrzeb
ale wtedy stać mnie było tylko
na znalezioną reklamówkę jakiejś księgarni

[Marcin Sztelak]

Bardzo dwuznaczny i to jest to, co lubią tygrys.

Pozdrawiam.

[witka]

Pozdrowienia od Dersu Uzały.