Zaczekaj

[Toyer]

poczekaj jeszcze za wcześnie
dopiero kogut zapiał słońce wschodzi
raczkując poznaję świat

poczekaj jeszcze za wcześnie
daj zjeść śniadanie wsłuchać się w czas
na dwóch nogach uczę się żyć

poczekaj jeszcze za wcześnie
na obiad radość i marzenia
ciekawość tego co za zakrętem

poczekaj jeszcze za wcześnie
kolacja z niepewności i strach
leżę patrząc w sufit zdarzeń

Już czas

[tetu]

Tytuł "Zaczekaj" i od razu wrzucasz poczekaj do 1w. Przemyślałabym to autorze, bo nie brzmi dobrze. Treść dosyć skromna, niezmetaforyzowana.
Zaczynasz od piania koguta kończysz na kolacji, czyli jak dobrze rozumiem to jeden dzień z życia do którego ktoś od nowa się budzi.
Ktoś, komu to życie z wiadomych powodów wymykało się z rąk, (obstawiam chorobę)
stąd powtórzenia

poczekaj jeszcze za wcześnie

chociaż one w żaden sposób nie poprawiają wydźwieku wiersza. Ja ciar nie miałam podczas czytania, ale to subiektywna ocena.

Za wcześnie na marzenia, radość, ciekawość. Nic do końca nie wiadomo, za wcześnie się cieszyć.
Wszystko byłoby ok, gdybyś to troszkę zmetaforyzował, poszperał glębiej.
Wers

na czworakach poznaję świat

brzmi dość groteskowo. Można sobie wyobrazić małe dziecko raczkujące, ciekawe świata, albo pijanego, który się budzi na kacu i jeszcze nie bardzo wie gdzie jest. Sorry takie skojarzenie.
Dlatego piszę że brzmi groteskowo, bo nie pasuje do obrazu Twojego wiersza.
Dopełniaczówka też nieciekawa.

Jedynie ostatni wers daje do myślenia, niedokończony

Już czas

Na co? By odejść, czy uczyć się żyć od nowa z nadzieją że będzie dobrze.
Tyle ode mnie, pozdrawiam.

[eka]

Dla mnie to trochę parafraza zagadki zadanej Edypowi: kim jest stworzenie, które rano chodzi na czterech nogach, w południe na dwóch, a wieczorem używa trzech kończyn, i, przyznaję, że oczekiwałam tej laski:) w finale, a tu niespodzianka.
Można Twój wiersz odczytać jak nieuchronne etapy w życiu człowieka, ale sądzę, że podmiot liryczny zmaga się ze swoją biernością, brakiem odwagi do wzięcia sprawy we własne ręce, z zagospodarowaniem osiągniętej dojrzałości - nieodsuwaniem jej, bo już czas, czas na własne Życie, ważne decyzje.

----------
Uwagi Tetu bardzo zasadne.
Wiersz mi się podoba dzięki przemyślanej kompozycji. Szczerości również.
Pozdrawiam:)

[alchemik]

Mam dokładnie ten sam odczyt, co Eka. Zagadka Sfinksa.
Zamiast pór dnia, pory posiłków.

Nawet sobie dopełniłem laską ostatnie wersy.

poczekaj jeszcze za wcześnie
kolacja z niepewności i strach
leżę patrząc w sufit zdarzeń

odkładam laskę już czas
Zrobiłem to tylko dla siebie, tak więc nie sugeruj się tym.

W sumie, wiersz interesujący.

[Deneve]

Czekam i czekam. I nic z tego czekania nie wynika.

[Toyer]

Pisząc miałem w głowię zagadkę sfinksa, ale ta laska mi potem jakoś umknęła:) Na chwilę obecną nie mam pomysłu na inny tytuł. Czworaki mogę zmienić na raczkowanie i chyba będzie po problemie:) Podmiot liryczny zwraca się do śmierci. Za wcześnie jest na umieranie w poszczególnych etapach życia. Jest to prośba o odsunięcie wyroku. Dopiero w podeszłym wieku łatwiej można pogodzić się z nieuniknionym.

[eka]

Podmiot liryczny zwraca się do śmierci.

Miałam taki odczyt, ale tu, zobacz:

poczekaj jeszcze za wcześnie
na obiad radość i marzenia
ciekawość tego co za zakrętem

-
przyimek na kazał mi szukać innej interpretacji.
Za wcześnie na metaforyczny obiad, marzenia - czyli lęk przed skonsumowaniem pozytywów życia.
Wersy łączą się ze sobą w odczycie, trzeba o tym pamiętać:)

[Toyer]

Gdybym zastosował interpunkcję, po za wcześnie powinna być kropka:) Czyli obiad składa się z radości marzeń i ciekawości... Nie pomyślałem że to "na" może się odnosić do poprzedniego wersu:D

[Henryk VIII]

Witaj,
jak dla mnie wiersz interesujący, mówiący o dorastaniu/dojrzewaniu do jakichś decyzji czy przedsięwzięć . Motyw koguta - strzał w dziesiątkę. Powtórzenia mają swój cel - obrazują tamę, jaka podtrzymuje człowieka od działania. Ogólnie mi się podoba.
H8