Ofiarowanie

[teo]

Dzień ponad Fløyen rozrywam ramionami
chciałbym żeby były dłuższe i mocniejsze
by chroniły cię przed zimnym deszczem
ale nie są
na szczęście potrafisz wtulić się we mnie głębiej
i w tej krótkiej chwili
nawet ja dziękuję że los sypał nam piach w oczy
który stał się wiatrem we włosach

zaogniło się zabliźnione serce
niczym piec od lat wygaszony dym wznosi w podzięce
ofierze
bo całopalny ja znalazł w końcu całopalną
ciebie



Ofiarowanie dla Kasi L-ka, Bergen 26 listopada 2017

[alchemik]

Przepiękny liryk.
Bardzo emocjonalny.
Rozumiem, że dla świeżości poznania.
Pokochania, choćby tylko w wierszu.
Rozumiem, albo tylko wydaje mi się, że rozumiem.
Powroty.
Mocniejsze niż cokolwiek innego.
Powroty do starej miłości odurzają najbardziej.
Zachowam ten wiersz, bo też powracam do starych miłości.

[Alek Osiński]

bo całopalny ja znalazł w końcu całopalną
ciebie

Brzmi kusząco, ale łatwo można się zamienić
w garstkę popiołu.

"Floyen" - nazwy miejscowe czynią teksty
bardziej swojskimi, namacalnymi i wiarygodnymi,
ale tutaj ten motyw nie został wykorzystany,
aż by się prosiło o mocniejsze
umiejscowienie wiersza w przestrzeni,
żeby zyskał pełnię...

[Nula.Mychaan]

Wiersz do mnie przemawia, podoba mi się to rozrywanie dnia i ta metafora wygaszonego pieca, bardzo sugestywne.
Całkiem dobry wiersz

[Marcin Sztelak]

Piękne, liryczne i mimo wszystko męskie ofiarowanie. Albo podziękowanie zresztą.

Pozdrawiam.

[biegnąca po fali]

Piękny liryk, teo. Do wielokrotnych powrotów.

[teo]

Powroty do starej miłości odurzają najbardziej.

Dziękuję za opinię i interpretację (co często bywa cenniejsze). Ja nie wracam już do starej. Poznaje nową.

"Floyen" - nazwy miejscowe czynią teksty
bardziej swojskimi, namacalnymi i wiarygodnymi,
ale tutaj ten motyw nie został wykorzystany,
aż by się prosiło o mocniejsze
umiejscowienie wiersza w przestrzeni,
żeby zyskał pełnię...

Nie bardzo wiem w jaki sposób miałbym to osiągnąć. Fløyen jest szczytem górującym nad portowym Bergen. Jest tam duży taras widokowy przez co góra stała się jednym z najbardziej rozpoznawalnych elementów krajobrazu miasta. Każdy kto zahaczył o Bergen poznał Fløyen. Nie da się bardziej umiejscowić wiersza.
Dziękuję za opinię.

Wiersz do mnie przemawia, podoba mi się to rozrywanie dnia i ta metafora wygaszonego pieca, bardzo sugestywne.
Całkiem dobry wiersz

Fakt przyjmuje się wszędzie Cieszę się, że także u Ciebie wywołuje pozytywne emocje
Dziękuję za opinię.

Piękne, liryczne i mimo wszystko męskie ofiarowanie. Albo podziękowanie zresztą.

Ach! Jakże przyjemnie jest usłyszeć, że męskie. Wszak ofiaruję coś kobiecie, więc z mojej perspektywy, ten męski pierwiastek jest ważny
Dziękuję za opinię.

Piękny liryk, teo. Do wielokrotnych powrotów.

Dziękuję Biegnąca. I zapraszam zawsze

Jeszcze raz dziękuję za opinie, interpretacje i odwiedziny.
Pozdrawiam
teo

[jaguar]

Ładny wiersz. Pierwsza strofa szczególnie. Pozdrawiam

[tetu]

Jak widać nawet najbardziej zranione serce, potrafi zapłonąć. Motyw wygaszonego pieca, który potrafi wzniecić w sobie na nowo żar i dymić, żyć pełną piersią - fantastyczny. Bardzo mi się podoba to porównanie.
Ofiarowanie komuś tego, co mamy w sobie najcenniejszego to najwspanialsza rzecz jaka może się zdarzyć.

na szczęście potrafisz wtulić się we mnie głębiej
i w tej krótkiej chwili
nawet ja dziękuję że los sypał nam piach w oczy
który stał się wiatrem we włosach

Ta cząstka bardzo.
Ciepły, przyjemny liryk.

[Mchuszmer]

Ujął Twój wiersz, przemyślany i emocjonalny tekst o byciu zależnym w tym pozytywnym sensie. Jedynie czytam sobie dwa fragmenty w innym szyku -
nawet ja dziękuję że los sypał nam w oczy piach (bo można połączyć ściślej wersy, odchodząc nieco od utartej frazy) i
niczym od lat wygaszony piec wznosi dym w podzięce (w moim odczuciu bardziej naturalnie).
Pozdrawiam:-)