Fiat lux

[alchemik]

Zaplatam się andronami kiedy te wirują w tańcu srebrzystych gwiazd
kryształów misternie utkanych z wody

przymarzam do parkowej ławki
wspominając czas zanim umarłem

horyzonty ścieśnione do wymiarów dziupli chorego dębu
mogę sięgnąć wzrokiem w głąb lub poza nie

bezcielesność nęci pozwala unosić się na fotonach
brakuje tylko światła
źródło wyschło a może zostało zadeptane

pełznę po morskim dnie i podziwiam ekstremofile zakwitające karminowo
w oparach gorącej siarki ze szczelin podwodnych wulkanów
pławią się w kwasie
antarktycznym mrozie
może nawet meteorytowym fragmencie Marsa
one żyją

w pamięci czerń
kłębi się gęstymi płatkami sadzy
przesłania widok na postać karmiącą gołębie
ona one żyją
skrzydlaci pstrzą parkową ścieżkę zmarzniętymi kupkami

chciałbym też poczuć ten chłód
cokolwiek

ogrzewałbym się twoim ciałem
w pościeli lub bez

nie nie będę tu siedział do wiosny
zbyt długo
oczekiwania na rozkwitające pąki
piersi
muszę się tylko przyoblec
wstać
zrazu niepewnie

gdzieś głęboko przechowuję jeszcze odrobinę blasku
twój podarunek opakowany chwilą

uwolnię
niech się stanie

[Marcin Sztelak]

Niech się stanie, ale bez pierwszych dwóch wersów.

Pozdrawiam.

[alchemik]

A czemuż to, Marcinie, zniesmaczyły Ciebie dwa pierwsze wersy?

[Marcin Sztelak]

Pewnie za dużo w nich liryki, a przecierz przymarzanie do łąwki albo do czegoś innego nazbyt liryczne nie jest. Chociaż, jak pomyśle to ciekawy kontrast wynika... Pomyślę jeszcze.

[tetu]

Mam wrażenie Alchemiku, jakbyś poza ciałem i tym co już dla niego (nie)osiągalne i (nie)odczuwalne (hipotetycznie) chciał nas wciągnąć w swój alchemiczny świat fal, cząsteczek i organizmów żywych. Po prostu kosmos;)
Zastanawiam się nad tym

bezcielesność nęci pozwala unosić się na fotonach
brakuje tylko światła
źródło wyschło a może zostało zadeptane

pełznę

foton jest kwantem pola elektromagnetycznego, np. światła widzialnego, tutaj go jednak brakuje

dalej, pod lir pełznie, a fotony poruszają się z prędkością światła, więc znowu się zastanawiam
Potem ekstremofile, które żyją w trudnych warunkach, niektóre nawet zobojętniają kwasy. Podmiot odnajduje je na dnie ocenu, ale także w meteorytowym fragmencie Marsa. Ok sztukę przetrwania mają opanowaną pewnie przeżyją.

w pamięci czerń
kłębi się gęstymi płatkami sadzy

dobre i zastanawiające
może to czarne dziury uwięziły to światło?

Zastanawia mnie ten wiersz, muszę go uporządkować, bo z jednej strony organizmy żywe, z drugiej kosmos, no i ten duch;)
ale to się, się w 1w koło siebie nijak mnie nie przekonuje.

[alchemik]

Tetu, oranżowe gratulacje.
Nie wiem czemu to z Tobą dzielę.
Przepraszam, jest mi bardzo przyjemnie i mam wielki zaszczyt dzieląc z Tobą ten mundurek.
Do wszystkich!
Mamy oddzielne i nie zaglądamy sobie w bieliznę i poza nią.

O co chodzi z tym się?
Zaimek zwrotny sparowany z czasownikiem.
Mnóstwo tego mamy w języku polskim.

[alchemik]

Och, już wiem. To powtórzone się to literówka. Już jedno usuwam.
No, nie zauważyłem. Tak to jest z utworami własnymi.
Dopiero widok z zewnątrz ukazuje błędy.