stare osme-pietro.pl

Wiadomość

4hc · #1 Post autor: **4hc** » 09 sty 2018, 21:46

siąpił nosem jak deszczem
kropelki w kałużę
i groteskowy wodospad śliny
z zastygłego wyrazu opuszczonej twarzy

jęczał bez dźwięku jakby poza czasem
można go było obejść
obejrzeć
wymierzyć razy

strach koił bąbelek
rósł z dziurki w nosie i malał
jedyna oznaka że serce mimo że pękło
to żyje

takie tam
To
z sierocińca

#2 Post autor: **eka** » 10 sty 2018, 7:04

Przejmująca liryczna fotografia zostawionego samemu sobie.
Pierwszy akt choroby sierocej.

W pierwszej cząstce nie dałeś rady w opisie, za dużo, ta hiperbolizacja - wodospad śliny - winna.
Ale dalej - wielki szacun 4hc.

#3 Post autor: **Gloinnen** » 10 sty 2018, 12:22

Bardzo sugestywny utwór, niepokojący, szarpiący emocjonalnie.
Można jeszcze ulepszyć warsztat, przemyśleć pojedyncze słowa czy ich zbitki, ale ogólnie - bardzo dobry sposób opisywania, bez sentymentalnego banału.

Pozdrawiam, Glo

Marcin Sztelak · #4 Post autor: **Marcin Sztelak** » 10 sty 2018, 16:01

Brawo, bo udało się i niebanalnie i niepatetycznie a precyzyjnie. Jak na fotografi właśnie, pewna suchość opisu zwiększa siłę wiersza.

Pozdrawiam.

Nula.Mychaan · #5 Post autor: **Nula.Mychaan** » 19 sty 2018, 20:53

O kurcze, to obraz, który się wdziera do pamięci i pozostaje.
Brawo