pica

Wiadomość

witka · #1 Post autor: **witka** » 12 sty 2018, 17:16

przykryte ludźmi moje miasto śni całą dobę
rozkopuje się ze skłonnością do geofagii
popija drugą rzeką
sprowadza nocne motylki w niszę koloniału
asfaltowymi by-passami wypływa życie z serca
przedsionków dawno pozamykanych kawiarni
a wspomnienia odrestaurowanego dziadka
zawracają młodych bogów

#2 Post autor: **eka** » 12 sty 2018, 23:11

Pica, czyli łaknienie spaczone (geofagia - jedzenie ziemi) - bardzo dobrze wykorzystane zjawisko tutaj w roli metafory. Aby mocniej ją uwypuklić chyba tak rozpisałabym wersy początku:

przykryte ludźmi moje miasto śni całą dobę
rozkopuje się ze skłonnością do geofagii
popija drugą rzeką

Człowiek jak miasto, miasto jak człowiek. Starzeją się oboje, ale pointa daje sens.
Dobry wiersz, Witka.
Zatrzymał.

witka · #3 Post autor: **witka** » 13 sty 2018, 9:15

Twoje sugestie powinny być moim zapisem.
Dziękuję.
Jesteś nie do przechwalenia.
Może nie jak moja druga Mama - teściowa.
Oboje Wielkie.

Marcin Sztelak · #4 Post autor: **Marcin Sztelak** » 13 sty 2018, 12:14

Udany wiersz o mieście, świetne metafory. Brawo.

Pozdrawiam.

tetu · #5 Post autor: **tetu** » 13 sty 2018, 15:17

Bardzo dobry wiersz Witka.
Jedno tylko ale...
Z 1w pozbyłabym się "moje" wydaje się zbędne, a w 4w zmieniłabym szyk "sprowadza nocne motylki" no i "popija, sprowadza" zbyt blisko siebie ta sama forma czasownika.

witka · #6 Post autor: **witka** » 13 sty 2018, 16:22

Czasowniki - życie to jedna ciągła praca.
Dzięki.

Nula.Mychaan · #7 Post autor: **Nula.Mychaan** » 20 sty 2018, 19:49

Bardzo udane metafory, ale chyba trochę zmieniłabym zapis.
Widziałabym taki jak zaproponowała Eka, daje możliwość złapania oddechu i przez to lepszego odbioru

biegnąca po fali · #8 Post autor: **biegnąca po fali** » 20 sty 2018, 20:03

Bardzo dobra metaforyka. Takiego Cię lubię. Takiego czyli zrozumiałego dla każdego czytelnika. Frontem do klienta, witka.

Popieram zmianę w zapisie.