956 cud świata

Wiadomość

Marcin Sztelak · #1 Post autor: **Marcin Sztelak** » 16 sty 2018, 10:48

Na szerokiej drodze gubimy listy,
anonimowe. I nie należy się oglądać,
gusła — a kysz siło nieczysta.

Dziwice z odzysku wciskają nam w ręce
kromki razowca. Jemy, nad nami gołębie,
kołują, czyhając na potknięcia.

Mamy gdzieś symbole, jednak zbieramy pióra,
ukradkiem. Takie małe tajemnice
wędrowców.

Noga za nogą wytaczamy słowa,
coraz cięższe. Lecz cud nie nadchodzi,
więc liczymy słupki. Podobno kilometrowe.
Dziewięćset i tak dalej.

Dwudziesta druga, gaszą światła.
Obłęd.

#2 Post autor: **eka** » 16 sty 2018, 19:12

Trochę mi się kojarzy treść z aktualną sytuacją portalową. Co rusz coś gubimy, no ale cuda, małe tajemnice wędrowców istnieją.
Choć poetom coraz trudniej postawić słowo na szerokiej drodze.
Intrygujący wiersz, mam wrażenie, że zupełnie od czapy interpretuję, a niestety, jak uczy doświadczenie, ten pan Autor, nigdy swych intencji lirycznych nie wyjawia:)

Marcin Sztelak · #3 Post autor: **Marcin Sztelak** » 16 sty 2018, 20:04

Ano nie wyjawia, wiersz żyje, więc każda interpretacja jest tą dobrą.

#4 Post autor: **eka** » 16 sty 2018, 23:30

Najważniejsze, że czytasz komentarze do swoich wierszy.
Nie pisane na Berdyczów.

witka · #5 Post autor: **witka** » 17 sty 2018, 9:15

Czegoś się dowiedziałem.