Jemioła

[Gajka]

nagością
nawarstwione pragnienia
szarpią
korę
wpięta w gąszcz
syta po szmaragdowe liście
wrysowane w chmury
trwa bezlitośnie

bezwzględna
soczystością zieleni
leniwie
trawi dobroć

15.02.2012

[Alek Osiński]

Jemioła to symbol życia i płodności
o magicznej mocy i jest coś z tego
w tym wierszyku, jednak forma jaką wybrałaś
nie wydaje mi się najlepsza.

Wiersz jest dość ubogi językowo, fraza ściśnięta.
Myślę, że warto go trochę narracyjnie rozbić, obraz luźniej
osadzić w przestrzeni. Przyroda potrzebuje przestrzeni,
to tak moim zdaniem

Pozdrawiam

[Gajka]

Al bardzo dziękuję
Nie mam bladego pojęcia co z tym "dziełem ' hahaha zrobić pewnie nic nie zrobie , może kiedyś do niego wrócę ))

Jeszcze raz wielkie dzięki

[Ewa Włodek]

jemioła - toż wszak pasożyt, żyjący sokami drzewa, na którym wyrasta. I tak odbieram wiersz, szczególnie pointę, która dyskretnie zwraca uwagę, że jakieś złe nawyki często się w ludziach na tyle głęboko "zagnieżdżą", że są w stanie przytlumić naturalne dobro, które jest w każdym normalnym człowieku.
Mnie się taka oszczędna forma podoba, ale je lubię "krótkie, żołnierskie słowa"...



Pozdrawiam serdecznie
Ewa

[Gajka]

jemioła - toż wszak pasożyt, żyjący sokami drzewa, na którym wyrasta. I tak odbieram wiersz, szczególnie pointę, która dyskretnie zwraca uwagę, że jakieś złe nawyki często się w ludziach na tyle głęboko "zagnieżdżą", że są w stanie przytlumić naturalne dobro, które jest w każdym normalnym człowieku.
Mnie się taka oszczędna forma podoba, ale je lubię "krótkie, żołnierskie słowa"...



Pozdrawiam serdecznie
Ewa

Ewcia:) to jest to o czym piszę ...dziękuję

Łączę pozdrowionka

[Qń Który Pisze]

Zestawienie, jak najbardziej trafne. jemioła jest przede wszystkim symbolem płodności i niezniszczalnści. Jest znakomitym przykładem ornitochorii, co wróży jej raczej nieśmiertelność.
Stąd pewnie podejrzenia o magię. Są odmiany lecznicze i trujące i to jest w niej niezwykłe.
Zwierzęcosiewność mają zaprogramowaną w genach, a raczej w smakowitym kleistym miąższu.
Tak naprawdę wcale nie jest pasożytem, jeno półpasożytem i dokucza tylko chorym drzewom, ewentualnie poprzez wielkie ilości na jednym drzewie, też doprowadza do "wynędznienia" żywiciela.

syta po szmaragdowe liście

brzmi naprawdę dobrze i oryginalnie

leniwie trawi dobroć

właśnie - potrafi latami czerpać soki żywiciela... skąd my to znamy... Czasami ludzie bardzo się do jemioły upodabniają. Zarówno w sferze uczuć, jak innych "sferach" życia

A co Gajka na to? To nie jest nawet propozyszyn, lecz jemioła widziana Qńskimi zmysłami:

nagie warstwy pragnienia
wżynają się
w gąszcz życia
sytością szmaragdowych liści
tną chmury
bezlitosnym przetrwaniem

leniwie trawiąc dobroć
obietnicami bez pokrycia

Qń się kłania w pas, z kapeluszem przy ziemi

[Gajka]

Dodano -- 22 lut 2012, 22:54 --

Zestawienie, jak najbardziej trafne. jemioła jest przede wszystkim symbolem płodności i niezniszczalnści. Jest znakomitym przykładem ornitochorii, co wróży jej raczej nieśmiertelność.

syta po szmaragdowe liście

brzmi naprawdę dobrze i oryginalnie

leniwie trawi dobroć

właśnie - potrafi latami czerpać soki żywiciela... skąd my to znamy... Czasami ludzie bardzo się do jemioły upodabniają. Zarówno w sferze uczuć, jak innych "sferach" życia

A co Gajka na to? To nie jest nawet propozyszyn, lecz jemioła widziana Qńskimi zmysłami:

nagie warstwy pragnienia
wżynają się
w gąszcz życia
sytością szmaragdowych liści
tną chmury
bezlitosnym przetrwaniem

leniwie trawiąc dobroć
obietnicami bez pokrycia

Qń się kłania w pas, z kapeluszem przy ziemi

Pięknie Qniku witam :):) co ja na to .....a coż ja mogę Qń bardzo dobrze mi radzi nie jedną prerię już przemierzyl
nie jeden wiersz wystukał kopytami i nie jednej klaczy grzywę rozczochrał nawet dyskutować nie bedę Qnik ma rację ))

Dziękuje

[czochrata]

warto pisać o jemiole...jeśli już, to w taki sposób?!

[Gloinnen]

szmaragdowe liście

"Szmaragdowe liście" nie brzmią oryginalnie. Według mnie to już jest za bardzo jarmarczne zdobnictwo.

Poszukałabym jakiegoś innego, skromniejszego przymiotnika, bez blichtru.

Poza tym - niezły wiersz.

Dla mnie mówi on o tym, że człowiekowi odbierają szczęście marzenia o czymś niemożliwym, pragnienia, których nie jest w stanie zaspokoić. A poczucie frustracji zaślepia, okrada z radosnej spontaniczności, uniemożliwia wyjście "na zewnątrz", do ludzi, do świata...

Pozdrawiam,


Glo.