Aneks

[żebro]

Kobieta w kuchni zaciska pięści, próbuje
zawiązać sznurówki i nie płakać. Tylko wróć
przed północą, z ust niekochanego męża

to jak uderzenia dłonią w pękniętą szybę. Ucieczka
w dół po schodach i wzdłuż jednakowych ulic, szarych
kamienic, ludzi. On, nie kocha, patrzy na parter z wysokości trzeciego

piętra i czeka. Wybrała go z tłumu i tak postanowił się wyróżniać. Zdradę
zaczyna to co grzęźnie w gardle i dotyka, tam gdzie potrafi najpiękniej, a potem
wypływa kolejny świt zastygając na poręczach. Pod nogami

układa się monstrancja. Światło i nadzieja
muska studzienki, w szczeliny
wtapiając modlitwę.

[Alek Osiński]

Podłoże obyczajowe jak sądzę.
Dla zainteresowanych pewnie dobry do drążenia sensów
dla mnie zbyt pogmatwany znaczeniowo
żeby trzymać w napięciu. Przedobrzony
w rozwlekłości i rozległości i trochę zbyt mała rozdzielczość.

Hej!

[tetu]

Witaj żebro:)
Czytałam Twój wiersz kilka, albo kilkanaście razy tu i ówdzie i prawdę powiedziawszy nadal mam go z tyłu głowy.
Jest w nim coś co każe mi wracać, ale gdy wracam to stoję i nie mogę się ruszyć.
Dobry tytuł w porównaniu z 1w. Kuchnia to miejsce w którym niejeden mężczyzna widzi kobietę. Mam wrażenie że ta kobieta ma dość bycia kurą domową i pomimo tego iż wybrała go z tłumu nie do końca czuje się przy nim spełniona. Boi się go? to wszystko powoduje rozpacz i sięganie po beznadziejne rozwiązania. Wbrew swoim zasadom szuka ciepła, zdradza, lecz pomimo wszystko ma nadzieję że coś się odmieni, że zawróci.
Bardzo dobry fragment do zamyślenia

Zdradę
zaczyna to co grzęźnie w gardle i dotyka,

a potem świt zastygający na poręczach, bardzo wymowny, czyżby powrót? przecież miała być przed północą?

Rzeczywiście trochę rozbiegane myśli żebro, ale można to sobie poukładać.

[Nula.Mychaan]

Niszczący brak miłości, traktowanie żony jak własności, a nie partnera, małżeństwo z rozsądku ma swoje skutki i czasem przychodzi płacić bardzo wysoka cenę.
Widzę znamiona maltretowania psychicznego, to patrzenie z trzeciego piętra jest dość wymowne.

Zdradę
zaczyna to co grzęźnie w gardle i dotyka

tu wizę skutek takiego umniejszania wartości.
Nie bardzo mogę odczytać ostatnią strofkę, Tutaj utknęłam.
Niewątpliwie to bardzo intrygujący wiersz, podoba mi się frazowanie, ale chciałabym rozumieć zakończenie.

[Marcin Sztelak]

Wiele miłości się tak kończy, pomijając oczywiście pięści, niekoniecznie małżeństwa z roządku, bo przecież miłość otumania i skąd mamy wiedzieć, że to ta prawdziwa. A jednak przychodzi...
Dobry wiersz obyczajowy.

Pozdrawiam.

[eka]

Walka z sobą w aneksie kuchennym, ucieczka - i pisany aneks (zdrada) do dokumentu, do umowy małżeńskiej.
Niekochany mąż (który kocha) - i ktoś, kto jej nie kocha, ale na nią czeka, jest jej aneksem.
Masz dar budowania lirycznej przestrzeni, kreślenia sytuacji, tu: kierunek ruchu bohaterki jest drogowskazem dla oczu/wyobraźni czytelnika.
Kobieta schodzi na parter ( z pionu na dół), poziom - ulica i wciąż szarość, i pion - trzecie piętro: piękno. Po nocy kierunek powrotny, zejście (motyw poręczy, gdzie kończy się jej świt), dalej poziom - ulica - ale dla niej to poziom uświęcony, bo poziom wyrzeczenia, obowiązek powrotu. Wróci do swojego aneksu kuchennego?
Wejdzie na górę, modlitwa o życie bez tego aneksu wpadła do studzienki kanału.
Tak to zobaczyłam.

Tylko wróć
przed północą, z ust niekochanego męża

to jak uderzenia dłonią w pękniętą szybę.

To męża ból. Wie o zdradzie żony, a jednak prosi, aby wróciła.
W dobrej kondycji jest tylko obserwator z trzeciego piętra, nie cierpi, bo nie kocha.
Lubię Twoje wiersze. Głęboko analizujesz motywy zachowań bohaterów.

[mirek13]

Komentarze są raczej rozbudowane i nie ma się co powtarzać.
To bardzo, bardzo dobry wiersz obyczajowy, Żebro.
Zbudowany świetnie klimat jest sugestywny i po prostu działający.

[żebro]

Dziękuję za wasze opinie. ❤
Pozdrawiam.