Żurawiu, byle do ciepłych (k)rajów

Wiadomość

mirek13 · #1 Post autor: **mirek13** » 26 sty 2018, 16:19

jest dobrze
choinka ubrana
w bezsilność a ja
jestem dzieckiem ptaka
choć świat brzydko wydoroślał

dostałem szal z feromonów i
siedmiomilowe skrzydła
donikąd

uważaj
tam bombki wybuchają
świeczki płoną
razem z policzkami malucha

a świąteczny karp ma się nieźle
w pobliskim stawie

alchemik · #2 Post autor: **alchemik** » 26 sty 2018, 18:20

Gorzkie i piękne, Mirku.
Te raje z tytułu.
Ja akurat zapuściłem żurawia do piekła podczas umierania na chwilę.
Żaden tam ogień. Taki wąż połykający własny ogon z poczucia winy.
Nie polecam.

Jurek

mirek13 · #3 Post autor: **mirek13** » 26 sty 2018, 20:08

Jak zwykle u mnie.
I nie myśl, że jesteś wyjątkowy w tym zapuszczaniu żurawia w w/w miejsce.
Fenks.

biegnąca po fali · #4 Post autor: **biegnąca po fali** » 26 sty 2018, 20:27

mirek13 pisze: ↑
26 sty 2018, 20:08
Jak zwykle u mnie

W sensie, że pięknie?

Niech będzie.

mirek13 · #5 Post autor: **mirek13** » 26 sty 2018, 21:01

No proszę. Jak się miło zrobiło.

tetu · #6 Post autor: **tetu** » 27 sty 2018, 19:35

Nie wiem czy istnieją jeszcze jakieś ciepłe raje, dla mnie nie, ale nie mogę odbierać nadziei, chociaż zastanawiam się czy pod lir ma w ogóle jakąś nadzieję? raczej nie.
Jedynie tytuł taki nadziejopodobny, reszta wg pela po prostu do przyjęcia.

ten fragment mnie przytłoczył

mirek13 pisze: ↑
26 sty 2018, 16:19
dostałem szal z feromonów i
siedmiomilowe skrzydła
donikąd

Kurcze, szkoda żeby Twój bohater nie wykorzystał tego co dostał, nie ma drogi donikąd, zawsze jest wyjście.

mirek13 · #7 Post autor: **mirek13** » 27 sty 2018, 19:39

Gadasz Tetciu, jak Ewa na innym portalu.
Szukanie celu w "Donikąd"... Jakież to epatycznie kobiece.
Fenksior.

teo · #8 Post autor: **teo** » 27 sty 2018, 19:47

Panie Mirosławie, to dobry wiersz. Ale w samym porównaniu atmosfery świąt i konfliktów na świecie jest za mało "miąższu". Czuję, że za mało Pan przekazał, tak jakby lecąc swobodnie wzrokiem po okolicy zaledwie odbił się Pan od 7 letniego dziecka z urwanymi rączkami. Potrzebny jest, wydaje mi się, szok, żeby poruszyć odbiorcę. Zabrakło tego szoku.

Pozdrawiam
teo

mirek13 · #9 Post autor: **mirek13** » 27 sty 2018, 20:18

Taki już styl, teo.
Wypracowany latami balans pomiędzy oszczędnością wyrazu, a siłą przekazu.
To zawsze skutkuje u jednych niedoborem, albo wrażeniem nadmiaru.
Chyba dopisałbym teraz z jeden wers, ale kombinacja by tu była nadmierna.
Dzięki za refleksje.
PS. Mam nadzieję, że z tym "Panem" żartowałeś.

biegnąca po fali · #10 Post autor: **biegnąca po fali** » 27 sty 2018, 20:24

Taa. Nie "Pan" tylko wujek;)

Mirek - a wiesz, że jak dwie baby mówią to samo,
to coś w tym jest?