ile waży dusza

Wiadomość

biegnąca po fali · #1 Post autor: **biegnąca po fali** » 01 lut 2018, 21:01

już nie walczę
ze snem
tym bardziej o utrzymanie powagi
gdy wszystko wokół prześciga się w grymasach

maluję góry
i morza odległe o tysiące lat
za wenę wystarczy mi niebo nad głową
i płomień w kałuży
jeszcze jedna iluzja prowadząca na skraj

skąd tylko skoczyć w watę
przerastającą z wolna górskie szczyty
zza których wracają czasem poczerniałe liście
albo motyle w gablotach

nigdy zaś wieści o przechodzących frontach
o tym jakie kolory ma odwrócona tęcza
i czy będzie gdzie usiąść po drodze

Alek Osiński · #2 Post autor: **Alek Osiński** » 05 lut 2018, 15:03

No, ciekawie toczy się ten wiersz
i można nawet powiedzieć, że zyskuje w trakcie,
chociaż może sama puenta za mało wyrazista.
Takie odniosłem wrażenie.

biegnąca po fali pisze: ↑
01 lut 2018, 21:01
za wenę wystarczy mi niebo nad głową

Racja, może nawet tyle właśnie waży dusza;)

https://www.youtube.com/watch?v=zS7tKyd_v6s

teo · #3 Post autor: **teo** » 05 lut 2018, 17:40

Moim zdaniem o jest piękny wiersz. Nie dobry, czy tam niebanalny. Po prostu pięknie oddałaś swój wewnętrzny stan. Przynajmniej ja tak odbieram ten wiersz. Dwie ostatnie strofy

Pozdrawiam
teo

P.S. 21 gramów. Tyle traci człowiek wagi w momencie śmierci. Są tacy, co wierzą, iż tyle właśnie waży ulatująca dusza. Samo w sobie już dość ciekawe skojarzenie

biegnąca po fali · #4 Post autor: **biegnąca po fali** » 05 lut 2018, 22:55

Alku, teo - dziękuję:)

:kofe:

Marcin Sztelak · #5 Post autor: **Marcin Sztelak** » 06 lut 2018, 12:07

A mnie właśniej najbardziej puenta, lekko rozmyta, jak przemglone widoki z wysokiej góry...

Pozdrawiam.

#6 Post autor: **lczerwosz** » 06 lut 2018, 12:27

Bardzo ciekawy dla mnie klimat tego cudnego wiersza, drobne uwagi poniżej

biegnąca po fali pisze: ↑
01 lut 2018, 21:01
już nie walczę
ze snem
tym bardziej o utrzymanie powagi <-- łączy się za niepoważnym nastrojem, śmiechem w kierunku cynizmu lub stanu nerwowego maskowanego śmiechem. A to nie o to chodzi, to prześciganie się w grymasach ma, moim zdaniem, znaczenie walki o wpływy, wojną, kto/co bardziej skutecznie działa na otoczenie samym, na przykład, zmarszczeniem brwi, wydęciem warg . Jak u Alicji.
gdy wszystko wokół prześciga się w grymasach

bez pędzla bez farb <-- skojarzenie z mickiewiczowskim Bez serc, bez ducha - niekoniecznie szczęśliwa konotacja, ale może przesadzam
maluję góry
i morza odległe o tysiące lat

za wenę wystarczy mi niebo nad głową <-- trochę patos i kawa na ławę, ale ładne, rozładowane przez kolejne dwie linijki
i płomień w kałuży
jeszcze jedna iluzja prowadząca na skraj <-- skraj jest zawsze krytycznym miejscem, życie - śmierć, jawa - sen, dobro-zło, szczęście-jego brak?

skąd tylko skoczyć w watę <-- znowu nieco zbyt jednoznaczne i namacalne określenie chmury, sugerowałbym nawet mgłę, otchłań, biel lub rozrzedzone powietrze, oczywiście nie przerasta ono, trzeba by dopasować
przerastającą z wolna górskie szczyty
zza których wracają czasem poczerniałe liście
albo motyle w gablotach

nigdy zaś wieści o przechodzących frontach <-- pomyślałem niechcący o wojnie
o tym jakie kolory ma odwrócona tęcza
i czy będzie gdzie usiąść po drodze <-- i o tułaczce uciekinierów, widać taki czas

tetu · #7 Post autor: **tetu** » 07 lut 2018, 11:32

Tak. Bardzo dobry wiersz.
Sporo przemyśleń po nim.
Moim zdaniem 5w zbędny (tu zgadzam się z Leszkiem) gdybyś się go pozbyła unikniesz podwójnego "bez" i masz bardzo fajną, naturalną przerzutnię.
Reszta na duży plus, pozdrawiam Tetka. :kofe:

biegnąca po fali · #8 Post autor: **biegnąca po fali** » 09 lut 2018, 22:49

Marcinie, Leszku, tetu - pięknie dziękuję:)

PS.
Leszku - wata jako cisza.

#9 Post autor: **lczerwosz** » 09 lut 2018, 23:04

biegnąca po fali pisze: ↑
09 lut 2018, 22:49
wata jako cisza.

No...

#10 Post autor: **Gorgiasz** » 10 lut 2018, 11:12

P.S. 21 gramów.

Według innych źródeł tylko trzy.

A wiersz przeczytałem z przyjemnością.