Jedną chwilą zieleni się życie /druga wersja

Wiadomość

#1 Post autor: **anastazja** » 04 mar 2018, 14:24

po górach suną cienie
w oddali majaczy ściana buków
mozaika przyrody zlewa się
w nieprzeniknione kształty

promienie słońca łaskoczą policzki
malują blaskiem łany traw
w powietrzu srebrzystym jak woda
słychać śpiew ptaków

zachowam ten dzień tę radość życia
w twoich oczach wciąż widzę nas

Jedną chwilą zieleni się życie

w nieprzeniknione kształty
zlewają się cienie
mozaika przyrody
majaczy ścianą buków

słońce łaskocze policzki
malując blaskiem łany traw
w powietrzu srebrzystym jak woda
słychać śpiew ptaków

mój Bóg szumi strumieniem
odbitym w twoich oczach
wciąż widzę nas

2018

alchemik · #2 Post autor: **alchemik** » 04 mar 2018, 15:20

Odrobinę egzaltowany, jak dla mnie, choć całkiem ładny opis.
Przyroda, natura jest wokół nas i zawiera się w nas, jeżeli damy jej dostęp.

Trochę skróciłbym o kilka słów, które nie potrzebnie redundują.
Nie przedstawię jednak mojego pomysłu na zapis.
Parokrotnie obrywałem już za to.
To Twój wiersz, Anastazjo, i Twoje zachwycenie.

Jurek :rosa:

Nula.Mychaan · #3 Post autor: **Nula.Mychaan** » 04 mar 2018, 19:26

Obrazowo, ale czegoś mi brakuje by poczuć zachwyt. Sorry Anastazjo

Alek Osiński · #4 Post autor: **Alek Osiński** » 05 mar 2018, 14:05

Trochę chyba zbyt laurkowe, Anastazjo,
Przydał by się tutaj jakiś pazur.

Trochę pieprzu do smaku;)

#5 Post autor: **anastazja** » 08 mar 2018, 14:01

alchemik pisze: ↑
04 mar 2018, 15:20
Nie przedstawię jednak mojego pomysłu na zapis.

I dobrze. Spróbowałam troszkę ulepszyć. Dzięki, za szczerość Jurku.

#6 Post autor: **anastazja** » 08 mar 2018, 14:03

Nula - nic się nie dzieje. Ważne, że byłaś. :rosa:

Alku nie ma pazura , jest druga poprawiona.