***(moje myśli rozwieszone na linkach)

[NathirPasza]

moje myśli rozwieszone na linkach
porywa wiatr
rozdartym w przestrzeni przerdzewiałym
czasem
w serpentyny sloganów

śmierć życzącym śmierci
niech żyją konfidenci
w zdradzie jest czar goryczy

a ty
kapka w kapkę poprzedni semestr
drążysz oślepiona kaleką psychiką
do zrozumienia za innych

ja to przetrwałem
kilka razy w życiu byłem w punkcie
o którym tak lubisz zmyślać
i nawet bez twojej mechanicznej terapii
wiem dokąd zmierza organizm

współodczuwanie
bez śliskiej sofy
kurwach wypisywanych jakbyś sama nią była
i przyciasnych domniemań

samouleczenie

[Alek Osiński]

śmierć życzącym śmierci
niech żyją konfidenci
w zdradzie jest czar goryczy

ja to przetrwałem
kilka razy w życiu byłem w punkcie
o którym tak lubisz zmyślać
i nawet bez twojej mechanicznej terapii
wiem dokąd zmierza organizm

współodczuwanie
bez śliskiej sofy
kurwach wypisywanych jakbyś sama nią była
i przyciasnych domniemań

samouleczenie

W tych częściach mieści się dla mnie
wiersz i to całkiem dobry
reszta jest imo nadsłowiem

[NathirPasza]

Dzięki Al. Nadsłowie pozostawiam póki co.

Pozdrawiam
NP

[Gloinnen]

Nadsłowie? Czy ja wiem?

Pierwsza strofa jest moim zdaniem też istotna.

Podoba mi się początek - "moje myśli rozwieszona na linkach" - po pierwsze - interesujący obraz, a poza tym kupiła mnie jego wieloznaczność, być może niezamierzona przez Autora.

"linki" - sznureczki;
"linki" - odnośniki w internecie.

I osobiście przyjęcie tego drugiego założenia jest dla mnie bardziej interesujące, gdyż pozwala na bardziej wielowarstwowy odczyt. Ale zachowam go dla siebie, bo jest raczej dość osobisty.

"Serpentyny sloganów" - hmmm... Kolejna dopełniaczówka - będziesz zapewne bronić jak oblężonej twierdzy... Dla mnie opowiada o sztuczności, iluzji, pozorach, nieszczerości, które wkradają się w relacje międzyludzkie... właśnie w necie przede wszystkim, gdzie łatwo jest grać różne role, niekoniecznie prawdziwe.

rozdartym w przestrzeni przerdzewiałym
czasem
w serpentyny sloganów

A gdyby zapisać to tak:

"przerdzewiałym czasem
w przestrzeni
rozdartym
w serpentyny sloganów"

Zmiana kolejności wyrazów pozwala na to, aby całość stała się wielowymiarowa i stwarza więcej możliwości odczytu, delimitacji, a tym samym - więcej myśli można tutaj wprowadzić. Ale to tylko moja skromna propozycja, której absolutnie nie narzucam.

śmierć życzącym śmierci
niech żyją konfidenci
w zdradzie jest czar goryczy

Mocne uderzenie, według mnie niekonieczne. Zabrzmiało wręcz "politycznie". Rozumiem chyba, co masz na myśli, ale czy trzeba aż tak walić w werble? Pozostawiłabym ostatni wers, który mówi, moim zdaniem, wystarczająco dużo.

"w zdradzie jest czar goryczy"

Od tego momentu wiersz wydaje mi się tak bardzo naładowany konkretnymi nawiązaniami i tak czytelnie osadzony w pewnych kontekstach, że trudno mi cokolwiek napisać... Bardzo dosłowny tekst, który wymyka Ci się spod kontroli; to już nie jest poetycka apostrofa, w moim odczuciu.

Finalne "samouleczenie" brzmi jednak mimo wszystko dość optymistycznie. Choć głęboko zastanawiam się, na ile to poza peela, na ile rzeczywista nadzieja.

Wciąż w Twoich wierszach przewija się motyw głębokiego rozczarowania kimś/czymś, rozżalenia i niezrozumienia. Peel przed czymś ucieka, przeciwko czemuś buntuje się, próbuje uwolnić się od jakichś obciążeń, oderwać od toksycznych, męczących relacji. A także - pokazuje w pewnym sensie swoją wyższość (moralną, emocjonalną, psychiczną), przekonany, że ma do niej prawo.

Nie wiem, może całkowicie się mylę.

Pozdrawiam,


Glo.

[czochrata]

podoba mi się,pozdrawiam