Frontman

[witka]

Wiesz, choćbyś nie wiadomo co zrobił, choćbyś się zesrał, to i tak nigdy nie zagrasz tak, jak ja zaśpiewam. Ewa Demarczyk


Na powierzniach pod gniazda słów,
splanowanych z piany pylenia
i kwaśnych deszczów,
wtaczały się żuki.

W przytrzymaniu, nie wiadomo
jakich nakiełków, niezestrojony
zawijam się stąd - w zasłyszane,
jak ze swojego zaśpiewu.

[eka]

Na powierz(ch)niach pod gniazda słów,
splanowanych z piany pylenia
i kwaśnych deszczów (lepiej zabrzmi częściej używana forma: deszczy),
wtaczają się żuki.

Żuk - wiadomo, niewdzięczną fuchę pełni, ale też potrzebny harmonii świata i pieśni.

[witka]

Wiesz, że jako frontmani przed występami Enrico Maciasa, Ewy Demarczyk w paryskiej Olimpii wystepowali Beatlesi.
Bodajże w 1963 lub 1964 roku.

[eka]

Dzięki za info.
Ale tytuł zmieniłeś, prawda?

Hm... a jaki konkretnie wykon Ewy stał się inspiracją tych wersów?
________________________________________________
Dalej masz literówkę w: powierzchniach.

[witka]

Czytam książkę o Pani Ewie.
Po troszeczku i tyle.
To nie jest o żadnym z wykonów.
Dzięki.

[eka]

O niej.
https://www.youtube.com/watch?v=pBG4RsGtguM

[witka]

To chyba nie o Niej - jeżeli już nieprawdziwe.
Wiersz także nie o Niej i nie o mnie.

[eka]

Fakt, mało o niej wiem:)