nie wiem nic

[em_]

to jednak są tylko kamienne lawiny
sieją się same a zbierać je trzeba połykając czas

dłonie którym ulegam niosą szorstką tkaninę piasku
w ustach ryby mnożą swoje dzieci

może to już było
spojrzenia zawsze upadały na podłogę
bezbarwne jak głos który nikogo nie woła

taka właśnie jest cisza
niczego nie kończy

do niczego się nie przyznaje

[witka]

Odczytałem historię związku.
Może i przygnębiająca.
Wiersz bardzo dobry, pionta jednak wnosi trzymanie się życia.

[eka]

W finale nuta z Hymnu o miłości. Więc nadzieja może być i w ciszy.
Znakomity w obrazowaniu wiersz.
Wersy wprowadzające - wręcz genialnie pokazują ciężar następstw i jego dźwiganie.
Chylę czoła, Em_

[AS...]

dołączę do pochwał poprzedników
ale
- zacna Emciu
zasugeruję trzy poprawki;

1) nie tak dawno dyskutowaliśmy o ciągłości tekstu, a tu proszę:
recytujesz swój wiersz na szkolnej akademii i jakiś bystrzejszy dzieciak zauważa
- prose pani, nie kamieni sieją się same, tylko kamienie sieją się same...
i co Ty na to?
moim najskromniejszym paskudny dopełniacz zastępujesz klasyczną metaforą
i nikt się już nie doczepi:

to jednak są tylko kamienne lawiny
sieją się same a zbierać je trzeba połykając czas

2) w trzecim wersie jedna mała literka zmienia bardzo wiele:

dłonie którym ulegam niosą szorstką tkaninę z piasku
w ustach ryby mnożą swoje dzieci

3) świetny fragment zaczynający się od "może to już było"
powinien msz być osobną strofą;

pozdrowienia

[biegnąca po fali]

Zgadzam się z "ale - niami" Asa.

Z przyjemnością, em_

[em_]

Asie, zgodzę się z kamiennymi lawinami, ale nie dlatego, że
nie kamieni sieją się same, bo wystarczy wyczekać stosowną pauzę,
żeby było wiadomno, co do czego;
zgodzę się też z tą osobną dygocąc, ale
tkanina z piasku mi nie brzmi...
:-)


Dziękuję wszystkim :-)

[Alek Osiński]

Mistrz powściągliwości z ciebie Em.

Brawo:)

[anastazja]

taka właśnie jest cisza
niczego nie kończy

do niczego się nie przyznaje

brawo, brawo, em_ bardzo udany wiersz.

[em_]

Dzięki :-)

[lczerwosz]

As wyraził pierwszą krytykę.
Dla mnie nie jest dobrze skonstruowana poniższa fraza:

dłonie ... niosą ...
w ustach ryby mnożą swoje dzieci

czy dłonie mnożą swoje dzieci w ustach ryby
czy ryby mnożą swoje dzieci w ustach (PL-ki)
Niby sens ma tylko druga wersja, jednak w takim wierszu możliwe są różne scenariusze.

taka właśnie jest cisza
niczego nie kończy
do niczego się nie przyznaje

Brzmi trochę jak racjonalne myślenie o przeżyciu w komunizmie. Tisze jediesz dalsze jedziesz - тише едешь, дальше будешь.
Wiersz mi się podoba