w dolinie drzewa siedmiu dusz

Wiadomość

WHITE RAVEN · #1 Post autor: **WHITE RAVEN** » 27 mar 2018, 22:56

szedłem polami lasy cierpiącymi
na głowie mam wianek okuty zielenią
sto na sto ziemi niczyjej zlęknionej
palą trawy i zboża które z nimi stoją

mechaniczna z piersi zegaru kukułka
wybiła czas na dezaprobatę
człowieka pokurcza małego
zasnutego mgłą i łzą co wiatru pożąda

w werbel tną pałeczki lat mein shoa
zatacza się wizja z lekkiej dłoni
oburącz łapiąc rzeczywistość
maskotek bez liku w szafie

mirek13 · #2 Post autor: **mirek13** » 27 mar 2018, 23:11

Pomijając przemożną ochotę podzielenia się tym wierszem z psychoanalitykiem, nie wiem, co to są "dzrewa", "lasy cierpiącymi" i "zegaru kukułka".

WHITE RAVEN · #3 Post autor: **WHITE RAVEN** » 27 mar 2018, 23:16

mirek13 pisze: ↑
27 mar 2018, 23:11
omijając przemożną ochotę podzielenia się tym wierszem z psychoanalitykiem, nie wiem, co to są "dzrewa", "lasy cierpiącymi" i "zegaru kukułka".

Zapraszam zapoznam Cię z moim psychiatrą .
Aha nie uważaj się za Boga bo marnie Ci to wychodzi.

mirek13 · #4 Post autor: **mirek13** » 27 mar 2018, 23:46

To pewnie ten twój lichy. Chyba nie jest dobry, jeśli piszesz takie rzeczy.
Mam na drugie Manitou

stare osme-pietro.pl