Grilowanie

[alchemik]

Płoniesz kurczaczku. Twoje skrzydełka anioła
obgryzam w piekle pod owymi schodami.
Wgryzam się w piersi, swoje sutki też ranię.
Och, pazurami brudnych rączek – nieborak.

Poszedł sześciopak, kurwa, teraz plusk w wannie.
Mam tylko brodzik. Tak, brak mi pełnej w pełni.
Bo pod schodami coś tajemnego spełniam.
Anioła pętam magią i łańcuchami.

Sami widzicie, co potrafi alchemik.
Samymi słowy, a przecież członki jeszcze.
Jeden szczególny. Tenże potrafi wieszczyć.
Chociaż bez stopy, tę mam po stronie cieni.

Od teraz tańczę ze smugami, demonami.
Nie mogę dotknąć piętą ziemi, ten błękit
fantomem piszę, kwiaty rozkwiecam pięknie.
I molestuję anioła pod schodami.

[Gorgiasz]

Trochę chaotycznie, ale bardzo interesujący wiersz.

[alchemik]

Nie ma w nim chaosu, Gorgi.
Może być niezrozumienie kolejnych rozdziałów.
Powinienem wstawić go do klasycznie rymowanych, bo taki jest.
Ale jest też wolny ponad wszelaką miarę.
Stąd wrażenie chaotyczności.