z pełnego skoku do Sitańca

[witka]

miłość to także życie
do odebrania jak spam
i odchowania pod wiekiem skóry

przybywa ech od wtrąceń obcych ciał
na grubości ziarna nieuprawniona
samotność do obsiania

zbierając się
nie mam złych poranków
bezczelnie patrzę w niebo

[tetu]

Przyciągnął tytuł, zaskoczył.
Bardzo odważnie i z pazurem o tym jak nie należy się poddawać, tylko dzielnie i bezczelnie iść naprzód.
Zastanawiam się tylko dlaczgo przed Sitańcem?
Pytam, bo mam wrażenie dwuznaczności wiersza, myślę, że nie tylko andropauza dopadła podmiot
Przebija się też tło historyczne.

nie mam złych poranków
bezczelnie patrzę w niebo

dokładnie
na przekór wszystkiemu i to jest bardzo dobre podejście.

[witka]

Pełny skok - to jeden ze sposobów ultradźwiękowych badań nienisczących - tzn np. niepotłuczone talerze.

Sitaniec prawie docelowy cel moich wakacyjnych wypraw na noc - bo dzieci śpią, nie dziangają itd.

Korelacje ze świtańcem, pierwszym porannym wzwodem, nie do przechwalenia.

Wyrzucam andropauzę - zawsze mam dni płodne.

Dzięki.

[eka]

Miłość/miłości z 1. zwrotki taka powierzchowna, a i namolna.
Chyba empatia wobec ich ech samotności odchowuje je pod skórą peela.
Ale ten skok? Chyba w siebie o poranku?:)

Fajny wiersz, już nie zmieniaj:).