po łyżce od schodzonych butów

[witka]

dałem nogę z realiów interny rejonowego szpitala
w sali ze śmiertelnością czterdziestu procent
bezwiednie przespałem nocną krzątaninę pielęgniarek
po zgonie człowieka w stanie śpiączki alkoholowej

za parawanem falującym jak membrana ekranu akustycznego
lekarka dyżurna wyręczała rodzinę przy odchodzeniu ojca
przywiezionego na najtrudniejsze pół godziny

kiedy byłem w drodze do umywalni na papierosa
z pierwszym niezafoliowanym próżniowo
wyrywne łzy czekających przed salą zaczynały
wypłukiwać z nich ten stan przejściowy

zapadłem w mural miasta obok drzemiącej kobiety
za zamknięciem powiek jest wolność
o której nie umiem myśleć

[tabakiera]

Ostatnia strofa bardzo dobra.

Takie realia polskiej rzeczywistości nocą.
I nie tylko nocą.
I nie tylko polskiej.

[witka]

Dzięki.

Ostatnia - to była miniatura.

Teraz rozbudowana.

I nie wiem, co o tym myśleć