berek

[witka]

po urodzeniu zaklepała mnie położna
w płacz niezazębianie mleczaków i haftek
na początku klucza z grabkami i piaskiem

w przerywanie opuszkami palców
wybujałej dziewczęcej rozsady
do nasadzania na pierwszych rozstajach

w prozę kobiet nie w stanie surowym otwartych
na nowe zasłony neutralizację zapachów
nogami rozwodzących się z poezją

w workach przydrożnej frasobliwości
nie można zostawić każdego zła z rąk i słów
świata zadanego za oczy narzędzia pokuty

[Marcin Sztelak]

Taki życiowy berek. Akurat tu pokusiłbym się o interpunkcję. Ale to moje schizo A co z poezją kobiet?

Pozdrawiam.