Miało być pięknie

[MarkTom]

Kominami układów
uleciała nadzieja
lepszego życia

otuleni naiwnością
co dnia spijamy
kolejny łyk kłamstw
w oazie szalbierza

pozbawiony złudzeń
kolorem piekła
malowany los

karmiony kitem
spod paznokci
medialnych magików

strachem zrywamy następną
kartkę z kalendarza
kropiąc smakiem goryczy
następny świt

wyparował nasz eden
zaorany obietnicą - w uśmiechu blagiera

zapomniane sztandary
pokryły się kurzem
Judasza
gubiąc swój cel

dziś - zamilkło
oddechem strachu - o jutro

tuląc resztki godności
zamkniętej w ubogim portfelu

niesieni iluzją wolności
ślepo idziemy
w zamglonych oczach-biedronki

powyżej pierwsza niepublikowna na piętrze wersja robocza

poniżej rozbudowana wersja wszerz

Kominami układów uleciała nadzieja
lepszego życia
otuleni naiwnością co dnia spijamy
kolejny łyk
kłamstw w oazie szalbierza

pozbawiony złudzeń kolorem piekła
malowany los
karmiony kitem
spod paznokci medialnych magików

strachem zrywamy kolejną kartkę z kalendarza
kropiąc smakiem goryczy
następny świt

wyparował nasz eden
zaorany obietnicą - w uśmiechu blagiera
zapomniane sztandary pokryły się kurzem
Judasza
gubiąc swój cel

dziś zamilkło oddechem strachu - o jutro
tuląc resztki godności
zamkniętej w ubogim portfelu

niesieni iluzją wolności - ślepo idziemy
w zamglonych oczach - biedronki

Poniżej wersja aktualna po konsultacji z Miladorą

kominem układów uleciała
nadzieja lepszego życia otuleni naiwnością
co dnia spijamy kolejny łyk kłamstw
w oazie szalbierza pozbawiony złudzeń
kolorem piekła malowany los

karmieni kitem spod paznokci medialnych magików
zrywamy w strachu kolejną kartkę z kalendarza
kropiąc goryczą następny świt
wyparował nasz eden zaorany obietnicą
w uśmiechu blagiera zapomniane sztandary
pokryły się kurzem Judasza
gubiąc swój cel

dziś zamilkło oddechem strachu o jutro
tuląc resztki godności zamkniętej w ubogim portfelu
niesieni iluzją wolności idziemy ślepo
w zamglonych oczach
biedronki

Poniżej zamieszczam kolejną wersję utworu widzianą oczyma duszy naszej Glo.Jak widać ile oczu
tyle obrazów i to jest piękne

kominami układów
uleciała nadzieja

w oazie szalbierza
co dnia spijamy
kolejny łyk kłamstw

los malowany
piekielnymi kolorami
karmi się kitem
spod paznokci
medialnych magików

wyparował nasz eden
zaorany obietnicą - w uśmiechu blagiera

dziś - zamilkło
strachem Judasza - o jutro

w ubogim portfelu
tulimy resztki godności
niesieni
w zamglone oczy biedronki

[Miladora]

A jakby tak jeszcze pobawić się wersyfikacją, Mark...

Mnie się coś takiego nasunęło:

kominami układów uleciała
nadzieja lepszego życia otuleni naiwnością
co dnia spijamy kolejny łyk kłamstw
w oazie szalbierza pozbawiony złudzeń
kolorem piekła malowany los

karmieni kitem spod paznokci medialnych magików
strachem zrywamy kolejną kartkę z kalendarza
kropiąc smakiem goryczy następny świt
wyparował nasz eden zaorany obietnicą
w uśmiechu blagiera zapomniane sztandary
pokryły się kurzem Judasza
gubiąc swój cel

dziś zamilkło oddechem strachu o jutro
tuląc resztki godności zamkniętej w ubogim portfelu
niesieni iluzją wolności idziemy ślepo
w zamglonych oczach
biedronki

Aha - nie zaczynaj wielką literą, skoro nie masz interpunkcji i kropki na końcu. A przypadkowy rym "niesieni/idziemy" nie będzie widoczny przy przestawieniu słów, co zrobiłam.
Tak mi jeszcze przyszło do głowy, żebyś zwracał uwagę na podobne konstrukcje myślowe - "kominami układów", "kolorem piekła", "strachem zrywamy", "smakiem goryczy", "oddechem strachu" - sporo tego.
No i "strachem/smakiem" wpada na siebie, może "zrywamy w strachu"?
A "kropiąc smakiem" - może wystarczy samo "kropiąc goryczą"?
"Kominami układów" - może "kominem układów"? Jakby mniej narzucające się.

Ale oczywiście poprawki zależą tylko i wyłącznie od autora.
W tych sprawach nie ma przymusu. A komentarze to najczęściej rozmowa.

Natomiast podoba mi się treść i biedronki w poincie, jak zderzenie pewnej niewinności z realiami, które bolą.

Dobrego

[MarkTom]

Miluś wszelkie uwagi przyjmuje z pokorą.Zaczynam przygodę z pisaniem co w duszy gra.Mam świadomość że muszę się jeszcze wiele nauczyć by odbiór tego co próbuję zapiasać był czytelny a kartka "czysta" pod względem wszelkich udziwnień językowych.
Biedronka w peuncie ma dość uniwersalne znaczenie można tak odebrać jak ty a również może dotyczyć nagminnej emigracji z kraju.
Jestem ciekaw jak odbierasz jako czytelnik metaforę "wyparował nasz eden - zaorany obietnicą
w uśmiechu blagiera" Tak zupełnie na marginesie bardzo lubię twój pióra lemiesz, orze,karci,podpowiada a jednak jest w tym pewna doza subtelnego szacunku do pracy autora bez względu na wynik jego płodu.Poprawiłem choć starą wersje zachowam w archiwum może przyjdzie kiedyś czas kiedy czytająć pomyśle - chłopie coś ty tu nabazgrał tosz to siok, na dzień dzisiejszy to i ja mam zamglone oczy lecz zupełnie z innego powodu o czym nie chcę tu pisać być nie stać się zbyt dosłownym Nie patrz na moją intrpunkcję w tekście odpowiedzi kulawy z tego powodu już pewnie umrę.

Pozdrawiam serdecznie Marek

[Miladora]

a również może dotyczyć nagminnej emigracji z kraju.

Oczywiście. Mnie się skojarzyło z dziecięcą naiwnością i wiarą w porzekadło: "Biedroneczko, leć do nieba, przynieś nam kawałek chleba". Taką niewinność miałam na myśli. I za taką biedronką ludzie idą, myśląc o "chlebie" - lepszym życiu.

Nie zauważyłam jednego natomiast:
- kropiąc goryczą następny świt
wyparował nasz eden zaorany obietnicą - przypadkowy rym się zrobił.
Niestety trzeba mieć oczy dookoła głowy, bo często zmiana jednego słowa wpływa na drugie i łatwo to umyka.
Można zmienić na:
- kropiąc goryczą następny świt
wyparował zaorany eden obietnic
w uśmiechu blagiera...
Nie biorę pod uwagę "obietnicami", bo wpada brzmieniowo na "zapomniane".
Cóż - uśmiech dawał nadzieję, ale z zaoranego edenu nic nie wzeszło, skoro to był uśmiech szalbierza - obietnice bez pokrycia. I nadzieje wyparowały.

Interpunkcji, jak widzę, nie używasz, więc wystarczy konsekwencja.
I dobrze, że zachowujesz pierwotne wersje - będziesz mógł w miarę upływu czasu sprawdzać swoje postępy w umiejętności klarownego przekazywania myśli.
A jeżeli dopiero zaczynasz przygodę, to i tak nieźle.
Aha - tu jest taki zwyczaj, że jeżeli jest sporo zmian w wierszu, to pierwotną wersję zostawia się pod wersją poprawioną, by ułatwić czytelnikom wgląd w to, co zostało i jak dopracowane.

No to dobrego

[skaranie boskie]

Aha - tu jest taki zwyczaj, że jeżeli jest sporo zmian w wierszu, to pierwotną wersję zostawia się pod wersją poprawioną, by ułatwić czytelnikom wgląd w to, co zostało i jak dopracowane.

To prawda.
Bylibyśmy Ci wszyscy ogromnie wdzięczni, gdybyś przywrócił pierwotną wersję wiersza.
Po prostu użyj funkcji "zmień" i doklej ją ponownie u samej góry, po czym poprawioną wersję poprzedź dopiskiem, że jest ona nowa, poprawiona właśnie.

Wiersz jest interesujący, sporo w nim ciekawych przenośni. Bardzo dobra, wieloznaczna puenta.
Tylko wersja zaprezentowana przez Miladorę jawi się niemal kopią oryginalnej i chętnie przeczytałbym od czego zaczęliście.

Pozdrawiam

[Miladora]

Tylko wersja zaprezentowana przez Miladorę jawi się niemal kopią oryginalnej

Oryginał wyglądał inaczej, Skaraniek - Mark skorzystał z sugestii, tyle że nie wiedział jeszcze, że pierwotną wersję należy zachować. Na pewno to uzupełni.

[MarkTom]

Miladora pisze:

Oryginał wyglądał inaczej, Skaraniek - Mark skorzystał z sugestii, tyle że nie wiedział jeszcze, że pierwotną wersję należy zachować. Na pewno to uzupełni.

Jasne tak jak Mila powiedziała nie wiedziałem ale zrobię krok dalej dam niepublikowaną na piętrze pierwszą wersję- "tasiemca"
Sakaranie boskie z tymi Adminami obiecuję w dziale radosnym wierszyk na temat władzy.

[Gloinnen]

Hej!
Jeżeli to początki - nie jest źle. W poszukiwaniu poetyki radziłabym jednak (ale to w oparciu jedynie o moje widzimisię) unikać kilku rzeczy.
Po pierwsze - uwaga na formę "my". Ten rodzaj zbiorowego podmiotu lirycznego wprowadza do wiersza spory ładunek patosu, nadaje mu ton w stylu "idziemy w pochodzie"... Po pierwsze, to już przebrzmiała stylistyka, po drugie - chyba jednak lepiej, gdy wiersz przemawia głosem indywidualnym, a nie w imieniu "milionów" i "za miliony".
Po drugie - praca nad tekstem to głównie umiejętność posługiwania się nożycami. W Twoim tekście nawet nie wersyfikacja jest jego słabym punktem. Niekoniecznie musisz stosować szeroką frazę (choć też ją lubię), natomiast sporo elementów usunęłabym, bo są wtórne.

"kominami układów
uleciała nadzieja ---> "lepszego życia" - do wylotu, niepotrzebnie to dopowiadasz.

w oazie szalbierza
co dnia spijamy
kolejny łyk kłamstw ---> przestawienie kolejności wersów brzmi według mnie naturalniej, wywaliłabym również "otuleni naiwnością" - to już jest dosłowne tłumaczenie czytelnikowi w wierszu o czym on jest i jak należy go interpretować - radziłabym unikać tego rodzaju eksplikacji.

los malowany
piekielnymi kolorami ---> mój pomysł na zmiany - "kolory w liczbie mnogiej", połączenie strof w jedną spójną całość i zdynamizowanie opisu czasownikiem "karmić się", wyrzucenie "pozbawiony złudzeń" - banalne to było, według mnie.
karmi się kitem
spod paznokci
medialnych magików

wyparował nasz eden
zaorany obietnicą - w uśmiechu blagiera

---> cała strofa z kalendarzem - do skasowania, w moim odczuciu zawierała wyświechtane motywy - te kartki wyrywane z kalendarza, świt, smak goryczy - brrrr...

dziś - zamilkło
strachem Judasza - o jutro ---> "oddech strachu" (słaba metafora) zamieniłam na "strach Judasza" - z poprzedniej strofy ten Judasz wydał mi się ciekawym odniesieniem, więc można umieścić go tutaj, tym bardziej, że ciekawie jest pomyśleć o tym judaszowym strachu, strachu zdrajcy, strachu kogoś, kto stracił szacunek do samego siebie, kto przerażony jest własnymi czynami, dla kogo już nie istnieją ideały, bo się ich wyparł, uwierzył w wartości z definicji fałszywe... No, ale może się mylę, to tylko moja sugestia, jak można ten obraz zbudować...

w ubogim portfelu
tulimy resztki godności
niesieni
w zamglone oczy biedronki" ---> końcówkę skróciłam, pozbywając się takich frazesów, jak "iluzja wolności", "ślepo idziemy", itp. Rym (chyba przypadkowy) "godności/wolności" zdecydowanie

Uwaga: ubogi portfel i biedronka w jednej strofie kojarzą się jednoznacznie z tanią siecią handlową, może jednak pomyśl, czy nie lepszy byłby inny owad. Chyba, że właśnie o to chodziło...

Pewnie teraz namieszałam mocno tym moim komentarzem...


Przepraszam za grzebanie w tekście.

Pozdrawiam,


Glo.

[MarkTom]

Pewnie teraz namieszałam mocno tym moim komentarzem

Nie nie namieszałaś zdaje sobie sprawę iż raczkuję w kwesti wersyfikacji wiersza etc. Choć uważam iż temat jak najbardziej aktulany no chyba iż masz inne zdanie.Czasem nasz punkt widzenia zależy od punktu siedzenia. Mam tu na myśli iż definitywnie wpuszczono nas w maliny (nawet jak nie lubisz my ,wy,itd.) Szanuje każdego zdanie (jednemu podoba się córka drugiemu teściowa) wylałem na papier co w duszy grało być może ten bigos podany na misce zamiast pięknego półmiska.To w takim razie poproszę przełożyć na... zachowując tematykę.Zgoda Glo ? Wiesz pamiętam czasy Gierka może podaje swoją potrawę nie tak, pobrudzoną dziwacznie, lecz tematyka dla mnie bolesna aż strach pomyśleć co czeka mojego wnuka jeśli tendencja zmian się nie zmieni.Jeśli chodzi o ten owad biedronka to niekoniecznie kojarzy się z tanią siecią handlową
tu zostawiłem dowolność interpretacji.
Jako dziecko kładłem biedronkę na otwartej dłoni mówiąc "biedroneczko leć do nieba przynieś mi kawałek chleba" wówczas nie przypuszczałem iż temat na dzień dzisiejszy będzie tak aktulalny.Emigracja kochana emigracja za chlebem przeważnie, żeby nie było...że nie tylko. Jakby to co próbuję przekazać podobało by się wszystkim bez wyjątku to mógłbym popaść w samouwielbienie a tego bym nie chciał

Glo. spróbujesz przerobić wedle wysublinowanego smaku? to proszę jeszcze raz

P.S. satyra jak widzę bardziej mi wychodzi

[Gloinnen]

"kominami układów
uleciała nadzieja

w oazie szalbierza
co dnia spijamy
kolejny łyk kłamstw

los malowany
piekielnymi kolorami
karmi się kitem
spod paznokci
medialnych magików

wyparował nasz eden
zaorany obietnicą - w uśmiechu blagiera

dziś - zamilkło
strachem Judasza - o jutro

w ubogim portfelu
tulimy resztki godności
niesieni
w zamglone oczy biedronki"

Starałam się jak najwięcej zachować z Twojego tekstu, ograniczając się do cięć i zmian stylistycznych w problematycznych momentach.

Mam dokładnie te same lęki, te same obawy. Człowiek przestał już być traktowany jak człowiek, tyle jest wart, ile ktoś zdecyduje się za niego zapłacić. Rzeczywistość jest zupełnie odczłowieczona, żyjemy w jakimś hybrydowym świecie bez ideałów. Wprowadzając kontekst polityczny - wywalczyliśmy swego czasu zagładę dla siebie, mam na myśli przede wszystkim właśnie to odarcie tysięcy istnień z godności.
A z mediów oczywiście dowiadujemy się, jacy jesteśmy "uszczęśliwieni", jak myślimy, co musimy itd. Czy zawsze walka o wolność będzie jedynie wyborem rodzaju zniewolenia?

A co do tej biedronki - jeżeli nawet skojarzy nam się z dyskontem, to wcale nie jest takie głupie, biorąc pod uwagę treść całego wiersza.

Pozdrawiam,


Glo.