Zabawy z czasem na bocznym torze

[Gloinnen]

wyciągam dłoń
próbuję przewlec przez pojednania
w nieważkości
tunel stał się zbyt ciasny

cuchnie ścienna wilgoć
pod stopami szczurze szkielety
zarośnięte tory kolejowe
oddalają od kolejnych przejść

zostawić za sobą
oznacza powolne ściemnianie obrazu

metal zgrzyta w zębach
otworzyły się bocznice
z każdym krokiem
coraz więcej możliwości
rozwarte przecięcia

odkąd nienawidzisz łatwiej uwierzyć
czas jest zakratowanym wylotem
na zewnątrz

nie istnieją słowa



____________________
Glo

[Alek Osiński]

Podoba się.

Pozdrowienia

[Qń Który Pisze]

wyciągam dłoń próbuję przewlec przez pojednaniaw nieważkościtunel stał się zbyt ciasny

Coś wisi, jak miecz Damoklesa i stanem nieważkości oczekuje przyzwolenia na przecięcie pępowiny przysłowiowego włosa. Stan, w którym powinno się coś wydarzyć... z tej drogi się już nie wraca.

cuchnie ścienna wilgoćpod stopami szczurze szkieletyzarośnięte tory kolejowe oddalają od kolejnych przejść

Odczytuję to, jak próbę zohydzenia dotychczasowego status quo... to rodzaj ulgi wymiotnej, po opróżnieniu głowy z trapiących myśli.

metal zgrzyta w zębachotworzyły się bocznice z każdym krokiemcoraz więcej możliwościotwarte przecięcia

Zaświeciło światełko w tunelu... tworzy się alternatywa, tlen podsyca palący się ogarek nadziei...

odkąd nienawidzisz łatwiej uwierzyć czas jest zakratowanym wylotem na zewnątrznie istnieją słowa

I koncertowa końcówka... świta przerażająca myśl, że tunel kończy się zakratowanym otworem. Ale przecież kiedyś jeździły tędy pociągi... może to tylko wirtualna krata naszej osaczonej wyobraźni... ja bym jednak podszedło i sprawdził jej rzeczywistość. Tutaj nie jeżdżą pociągi pod specjalnym nadzorem... to zwyczajny pociąg do... życia. Druga klasa, bez miejscówki i zatrzymuje się na każdej stacji
Nienawiść jest pochodną miłości, a może nawet jej kreaturą, jak fantom dla człowieka, czy Frankenstein odległych stanów podświadomości. Ja bym jednak doszedł do tej kraty... kraty oznaczają nie tylko niewolę, ale również okno na wolność.
Puenta jest tutaj najbardziej widocznym akcentem i tylko ona zapadła mi w pamięć.
Ja Tiebja pozdrawlaju, poetko Glo

[miniawka]

Witaj Glo,
"Zabawy z czasem gdy brakuje powietrza" i teraz "Zabawy... na bocznym..."
Już lepiej, bo na powietrzu. Sama przestawiłaś zwrotnicę. I może nastąpi powrót na główny tor? Już bez katastrofy. Nie ma gwarancji. Ubezpieczeniem są tylko słowa. To nic nie znaczy.
Wiersz jest b. zwarty, dobrze dociśnięte znaczenia. Wiersz idzie (jedzie, toczy się) płynnie. Do stacji na horyzoncie. Ma napis na ścianie: 'poezja" (wiem, że nie lubisz tego słowa). Ale tu się to tak połączyło.
Papanki, Adam