wszystkie dzieci

[pietrek]

wszystkie dzieci

...nie idźcie tam, tam nawet wody nie ma...

martwią mnie dzieci boga
socjalne sierotki wypędzone z raju
do przytułków biduli i rodzin zastępczych

bez należytej opieki czy świadczeń

streetworkerzy nie budzą zaufania
a opieka okazała się aspołeczna

na pozwy o alimenty brak odpowiedzi
no i ta arogancka protekcjonalność
sądów


no dobrze
ojciec może jest wszechmogący
ale kazał pisać na poste-restante

chyba wyjechał za pracą
lub przed kimś się ukrywa

jestem już dorosły
powinienem to rozumieć

moje przyrodnie siostry i bracia
oni nie musieliby wiedzieć o wszystkim
w ciemnościach i bólu

porzuceni na dnie
wypitych studni

[pietrek]

dzięki za wgląd Andrzeju, oczywiście przetrawię Twoje sugestie - pewnie masz rację
to tekst z przed bez mała roku, sam patrzę teraz na niego inaczej, powisi, to będę mógł podłubać
z lepszej perspektywy
ukłony

[Alek Osiński]

Podoba mi się wiersz, pierwsza część pisana jest jakby
z pozycji jakiegoś boskiego brata czy przyjaciela,
który z troską i politowaniem patrzy: co ten najlepszego
wyprawia, a potem przechodzisz do roli dziecka bożego;
ciekawy zabieg...tak się zastanawiam czy puenta nie jest
zbyt dosłowna

Pozdrowienia

[pietrek]

tak jak odpisałem Andrzejowi - tekst "odpoczął", i zaczynam się mu przyglądać z większym krytycyzmem
tylko jeszcze "urodzić" mi się musi poprawiona wersja jako całość, samo strzyżenie może nie wystarczyć
faktycznie, za bardzo uczepiłem się "wypitych studni"
znalazłem te słowa w prasie, w jakimś reportażu o Wołyniu chyba, ktoś w ten sposób próbował odwieść grupkę uchodźców
od wędrówki do pobliskiej wsi - nie zatrute, wyschnięte czy zasypane, ale właśnie "wypite studnie" miały zaświadczać
o całkowitym zniszczeniu, nieprzydatności dla żywych...mocno mi się to wgryzło, jak widać
obiecuję-popracuję, dzięki al, miłej sobboty

[perfidny krasnal]

a, tu już byłem, przepraszam...
to nie ja wypiłem

[Alek Osiński]

faktycznie, za bardzo uczepiłem się "wypitych studni"

no, chyba tak, to nośny zwrot, ale użyty trzy razy, sprawia że po przeczytaniu
chodzą po głowie tylko te wypite studnie...

[pietrek]

ale myślę, może coś się urodzi

[Gloinnen]

O k...!

Temat poniekąd dotyka mnie osobiście, więc trudno mi na wiersz spojrzeć w oderwaniu od własnych emocji i spostrzeżeń. Nie jest łatwo podejmować tego rodzaju problematykę, ale zastosowane przez Ciebie chwyty "chwyciły"...

socjalne sierotki wypędzone z raju

Tak się zastanawiam - chyba to głos w dyskusji na temat tego, że państwo może odebrać dziecko rodzicom, jeśli stwierdzi, że rodzina nie posiada wystarczających warunków socjalnych. Czyli, krótko mówiąc - jest biedna. Takie przepisy istnieją i zapewne są realizowane.
A nawet, jeśli nie o to Autorowi chodziło - można w ten sposób rozumieć początek wiersza. I pomyślałam sobie, że jest to przecież skrajna głupota. Przecież niedostatek materialny nie musi od razu wiązać się z patologią. I nie rozumiem, czemu nasze miłosierne państwo woli dokładać do domów dziecka czy płacić komuś wcale niemałe pieniądze za wychowywanie cudzych dzieci, zamiast wspomóc finansowo np. samotne matki, rodziny wielodzietne, itp. Absurd stulecia! Toż to ta sama kasa, a mogłaby być racjonalniej "wydana", skoro o dobru dziecka mówimy. Czy państwo uważa, że lepiej zabrać dziecko z jego domu i wrzucić bezdusznie do jakiejś instytucji, niż pomóc biednej rodzinie tak, aby mogła sobie poradzić? Skoro i tak jakieś środki muszą się na to znaleźć... Bo przecież bidul i rodziny zastępcze nie utrzymują dzieci za darmo, tylko właśnie od państwa dostają na to forsę.

streetworkerzy nie budzą zaufania
a opieka okazała się aspołeczna

No właśnie, nic dodać, nic ująć.

arogancka protekcjonalność
sądów

Wiem coś o tym.

oni nie musieli by o wszystkim wiedzieć

Tutaj sugerowałabym lekką korektę:

"nie musieliby o wszystkim wiedzieć" - bez "oni" i wydaje mi się, że "by" powinno się napisać łącznie z czasownikiem.

Jeśli o mnie chodzi, zostawiłabym "wypite studnie" w poincie, natomiast zrezygnowała z nich w tytule (może uda Ci się wymyślić inny). Wers inicjujący skróciłabym do:

...nie idźcie tam, tam nawet wody nie ma.

Jeśli to cytat, można zakończyć go (...) - oznacza to, że rezygnujemy z przytaczania dalszego ciągu.

Pozdrawiam,


Glo.

[Nilmo]

W wierszach, które mnie prowokują do myślenia, zazwyczaj nie czepiam się słów czy formy. To schodzi na plan dalszy, choć warto żeby wszystko grało. Ciekawy wiersz choćby z tej racji, że wychodzi poza ramy własnego parapetu i znudzenia pogodą. Lubię takie wiersze - prowokujące, siejące wewnętrzny niepokój w celu zburzenia egocentrycznego widzenia świata.
Dziękuję.

[pietrek]

Nilmo - ukłony