prze(po)grzebki

[ks-hp]

1.

Pogrzebacz, wyjęty z żaru. We mnie. Zakotwiczam ogień, zżera
tkanki, tkanki. Mam mniej niż jedno serce; to stanowczo
za dużo. Krzepnie ruch - światła zablokowane. Widzę
wypalone trawy, drzewa obsmarowane smołą.

2.

Nie pozwolę, żeby wyszło. Jedynie ze mną, haczykiem
uczepionym jak małże kamieni po ostatnim odpływie. Dziwne - całą resztę
zabrała woda, tylko te czarne muszle, czarne oczy. Obserwują,
czy pilnuję, czy stoisz.



Czy stoisz?

[Miladora]

Nieźle zakodowałeś tę opowieść, Hipek.
Pewnego rodzaju surrealistyczny obraz mi się otworzył, ale mocny i wyraźny. Z dominującą czerwienią i czernią.

Czyli kupuję.

[perfidny krasnal]

Krasnal się przegrzebał, pogrzebał i nie wygrzebał
krasnal leży...przepraszam


p.krasnal

[Gloinnen]

Poetyka - jak najbardziej moja.
Uśmiechnęłam się patrząc na zapis - czyżby moje drążenie tematu małych i dużych liter przyniosło jakieś efekty?

Podoba mi się wykorzystanie paradoksów, na przykład w tym fragmencie:

Mam mniej niż jedno serce; to stanowczo
za dużo.

tylko te czarne muszle, czarne oczy. Obserwują mnie,
czy pilnuję, czy stoisz.



Czy stoisz?

Końcówka intryguje, przejście od afirmacji do pytania - pomaga oddać kolejne odsłony ludzkiej niepewności. Świat w tym wierszu jawi się iluzją, jego rzeczywistość zostaje w sposób idealny podważona, cała kwintesencja istnienia zawarta jest w zwątpieniu peela, w jego zawahaniach, trochę tu chyba powiało kartezjańskimi klimatami, ale może się mylę.

W dwóch miejscach zastanowiłabym się nad zamianą szyku wyrazów na - w moim odczuciu - prostszy i bardziej naturalny.

światła zablokowane

"zablokowane światła"

Jedynie ze mną, haczykiem
uczepionym jak małże kamieni po ostatnim odpływie.

"Jedynie ze mną, haczykiem
uczepionym kamieni jak małże po ostatnim odpływie"

Wydaje mi się (ale to już może moja komentatorska megalomania wyłazi ze mnie), że moja wersja lepiej wkomponowuje się w melodię strofy, eksponuje rym i - co było moim głównym celem - oddala od siebie "małże" i "kamieni", które tworzyły niezręczną zbitkę. Według mnie ten rodzaj niejednoznaczności nie wychodzi wierszowi na dobre.

Dziwne - całą resztę
woda zabrała,

"Dziwne - całą resztę
zabrała woda"

Tu również moim zdaniem inwersja brzmiała trochę nienaturalnie.

We mnie.

edynie ze mną,

Obserwują mnie

"mnie" - "mną" - "mnie"...

Pierwsze "mnie" - zastanowiłabym się nad użyciem zamiennika "wewnątrz" ---> wprawdzie mniej ewidentnie wskazuje na peela, ale z kontekstu można odnaleźć punkt odniesienia. Ale to tylko luźna propozycja.

Drugie "mnie" - według mnie można wyrzucić, wystarczyłoby samo:

"Obserwują mnie (...)"

W wierszu bardzo spodobał mi się tytuł, oparty na słowotwórstwie i podobieństwach fonetycznych różnych słów - "pogrzeb", "przegrzebki", "pogrzebacz", "pogrzebać", itd. To jest bardzo zmyślnie ułożone.

Pozdrawiam,


Glo.

[ks-hp]

Widzisz, Mila, nie zauważyłem - ja bardziej bazowałem na ogniu i wodzie, a tu rzeczywiście, samemu sobie spłatałem figla i wyszły mi dwie barwy. Dzięki.

Glo, skorzystałem z Twojej uwagi na temat wielkich i małych liter i postarałem się napisać coś w tym stylu - nie wiem, wypadło dobrze, lepiej niż poprzednio?
Jedno "mnie" usunięte i zmieniam inwersje. Nie mogę jednak zgodzić się z małżami i kamieniami, ten haczyk nie może być uczepiony kamieni, bo to po prostu nie pasuje mi wizualnie. Małże jak małże, wiadomo, że kamieni się czepiają, ale haczyk?

Pozdrawiam i dzięki za wskazówki.

[atoja]

uczepionym jak małże kamieni po ostatnim odpływie. Dziwne - całą resztę
zabrała woda, tylko te czarne muszle, czarne oczy. Obserwują,

robi wrażenie
całość także na tak

[ks-hp]

Dzięki, pozdrawiam!