wynurzenie z dna

[SzalonaJulka]

wynurzenie z dna

czas się zawiesił
głowa napierdala
ale za to mijanie
nie boli

gdy ziemia zwalnia
uczę się cenić
drobiazgi
chłód pościeli i ciszę

w bólach rodzę siebie
jeszcze raz

[Miladora]

Krótko, zwięźle, celnie.
I sugestywnie.

Nawet gdybym nie znała tego stanu, to bym go poczuła.

[Ewa Włodek]

ooo, dobra refleksja nad życiem.


Pozdrowieńka posyłam ciepłe...
Ewa

[Nalka31]

Ja osobiście też narzekać nie mogę, ale wiem z doświadczeń osób w otoczeniu. A refleksja życiowa i tak swoją droga powędrowała.

Pozdrowionka.

[Alek Osiński]

problematyka różnych prędkości stawania się
jest często bardzo bolesna i stąd udany poród
to sukces

Pozdrowienia

[SzalonaJulka]

Ha, dziękuję za zrozumienie jakoś dziwnie lubię "te stany" - mimo, a może dzięki oczywistym niedogodnościom pozwalają się pogodzić ze światem

[pietrek]

jest taka anegdota:
- ach jakże pięknie gra Księżna Pani na klawesynie!
- och, drobiazg, tak tylko sobie popierdalam...

fajnie, dobrego

[Gloinnen]

czas się zawiesił
głowa napierdala
ale za to mijanie
nie boli

Znam z autopsji. Czasami próbujemy jeden ból zastąpić drugim, jeden upadek innym upadkiem, dotknąć dna, aby przekonać się, z jakich dołów można się wygrzebać, sprawdzając przy okazji siebie samego. Dobra obserwacja.

Pozdrawiam,


Glo.

[Withkacy]

o, tu mnie kupiłaś całego

[SzalonaJulka]

pietrek, dziękuję

Glo, ładnie to ujęłaś, współczuję tej autopsji

Withkacy, no to dumna jestem