bez happy end

[Jarek B]

co się dziwić
że klisza czasami się rwie

skoro film zajechany do granic
a projektor z ubiegłego wieku
upomina się o smar

tylko nieśmiertelny reżyser
bez kastingu obsadza kolejne role
racząc pełnym kielichem
idących na śmierć

pierdoląc zakończenie
ściska tę swoją tubę
i krzyczy

improwizuj bez kaskadera
niech poleje się krew

lub zdychaj

[SamoZuo]

tak czasami w życiu bywa, kliszę szlak trafia
wulgaryzmy też mogą być,bo pasują tutaj

pozdrawiam

[Miladora]

No to, Jaruś - "bez happy endu" na początek.
Następnie - "bez kastingu" - bez castingu.

A potem:
- skoro film zajechany do granic
a projektor z ubiegłego wieku
upomina się o smar - moim zdaniem ten wers jest zbędnym dopowiedzeniem i zaburza rytm.

Tu bym pomyślała nad zmianą szyku:
- tylko nieśmiertelny reżyser
bez kastingu obsadza kolejne role
Na:
- tylko nieśmiertelny reżyser
obsadza kolejne role bez castingu - wtedy nie brzmi jak reżyser bez castingu.

- pierdoląc zakończenie - oj, jak Ty lubisz to słowo. Nie masz innego w zapasie?

Do licha - nasze życie też jest wieczną reżyserką, improwizacją, kaskaderką, czasem krew się leje, czasem nas zalewa, a w końcu i tak szlag trafi. I zostaną stare zdjęcia...

[Gloinnen]

Ten wiersz faktycznie wydaje mi się oczywisty. Zbyt dużo tropów naprowadza od razu na interpretację, co powoduje, że już od połowy utwór staje się przewidywalny i wiadomo mniej więcej, jak zostanie podsumowany. Lepiej byłoby bardziej skoncentrować się na samym obrazowaniu związanym z kręceniem filmu, reżyserką, itd., bez podpowiadania, o co chodzi.

"nieśmiertelny reżyser" ---> Bóg? (albo Jego odpowiednik?)

nie ma co się dziwić
że klisza czasami się rwie

"to wcale nie dziwne
że klisza czasami się rwie" - tutaj warto wyeliminować jedno "się".

Życie jako teatr, życie jako film, świat jako plan filmowy, nasze doświadczenia jako interpretowanie ról, egzystencja jako improwizacja - to wszystko już było... Jedyne, co w jakimś sensie wydaje mi się ciekawe, to:

racząc pełnym kielichem
idących na śmierć

Kielich dla kurażu (aby sprostać tej ostatniej roli - śmierci), a jednocześnie nawiązanie do wiatyku, wina ofiarnego...

Pozdrawiam (też pełnym kielichem)


Glo.