Retro song

[Jarek B]

towarzystwo szemrane za stołem
tępym wzrokiem wpatruje się w blat
choć harmonii pożółkły flippery
miechy pełne wezbranych nut

nie za wiele potrzeba do szczęścia
żeby drożność utrzymać żył
i martwica nie grozi nam kończyn
prócz infekcji z niewiernych mew

tararara rara ra ra

ochrypłe głosy fałszują songi
puste stągwie czekają na cud
w drodze na górę czaszki
z czupryn majaczą sny

O cyganie
co zapierdoli
wszystkie gwoździe
i młot

i o ewce
z alergią na jabłka
z zakazanych z miłości drzew

I o Ewce...

[Miladora]

Kupiłam.

[Alek Osiński]

no i gitara...

[Gloinnen]

Odnoszę nieodparte wrażenie, że wiersz swoją konstrukcją odzwierciedla progresję upojenia alkoholowego. Na początku jest jeszcze jakaś próba zachowania konsekwencji rytmicznej i melodii, potem metryka zaczyna coraz bardziej siadać, aż pozostaje tylko potraktowany bardzo swobodnie, rozchwiany zapis... Czyli - w miarę jak ubywa alkoholu we flaszce, w tekście przybywa znamion poetyckiej dezynwoltury.

Tekst, który można zaakceptować jako element ziomalskiego folkloru.

Pozdrawiam,


Glo.

[Nilmo]

A ja nie kupiłem. Takie to sobie sam wyprodukuję

[czochrata]

Bardzo nierówny...a szczerze- to nie ma się czym zachwycać,przeczytam inne