Pocztówka wysłana w przeddzień zaćmienia słońca

[Adela]

Mamo,

podobno nadchodzi zima stulecia
gdy zawieje wiatr ze wschodu
kapelusze spadną nam z głów

wracam do domu
regularnie o dziewiętnastej
Fakty kawa papieros
spodnie w kant
wieszam pupą w dół

tej jesieni
połykam łapczywie
każdy złocisty łuk słońca

gdy tęsknię
wychodzę na spacer do parku
i zbieram kasztany
tak jak mnie uczyłaś
- niespiesznie

siadam pod wierzbą i śpiewam
a wierzba
płacze

[Nalka31]

ładnie i lirycznie. podoba mi się ta tęsknota w wierszu.

gdy tęsknię
wychodzę na spacer do parku
i zbieram kasztany
tak jak mnie uczyłaś
- niespiesznie

siadam pod wierzbą i śpiewam
a wierzba
płacze

A ta końcówka bardzo.

[Nilmo]

siadam pod wierzbą i śpiewam
a wierzba
płacze

Biedna wierzba. Chyba musisz pójść na lekcje śpiewu.
Żartuję. Wiersz może nie jest dziełem, ale przekazuje miłe, pozytywne emocje. Dziękuję.

[Toni]

spodnie w kant
wieszam pupą w dół

ciekawe

dla mnie wiersz ok

ma swój klimat

[Gloinnen]

Mamo,

W tym miejscu mam zastrzeżenia - cały wiersz bez interpunkcji, a tu jeden samotny przecinek i duża litera? OK., duża litera może pozostać jako wyraz uczucia, szacunku do Adresatki. Ale z przecinka bym zrezygnowała.

spodnie w kant
wieszam pupą w dół

"w kant - w dół" - może "pupą do dołu" albo "pupą na dół" ---> ???

gdy tęsknię
wychodzę na spacer do parku
i zbieram kasztany
tak jak mnie uczyłaś
- niespiesznie

Te kasztany... Pewnie się mocno narażę, ale dla mnie obraz bardzo wtórny. O zbieraniu w parku kasztanów już tyle było powiedziane w poezji, w piosenkach, że nie warto podejmować więcej tego motywu, w każdym razie nie w takim najbardziej oczywistym dla niego kontekście i w rzewnej formie, bo to się naprawdę przejadło.

siadam pod wierzbą i śpiewam
a wierzba
płacze

Według mnie w wierszu najlepsza jest pierwsza strofa:

podobno nadchodzi zima stulecia
gdy zawieje wiatr ze wschodu
kapelusze spadną nam z głów

Im dalej w las tym bardziej schematycznie i szablonowo. Tym razem wiersz do mnie nie trafił.

Poczekam z ciekawością na kolejne. Pozdrawiam,


Glo.

[Alek Osiński]

Ten mnie nie przekonał. Zaczyna się jak zapowiedż jakiś historycznych
wydarzeń, wiatr od wschodu , pozostała natomiast część odnosi
się typowo do sfery prywatnej, nie czuję osobiście jakiejś kompatybilności,
idei przewodniej, do czego by to miało zmierzać...

Pozdrawiam