drobna magia nie dzieli

[Leszek Sobeczko]

Sączę piwo i czytam współczesną poezję za dwanaście
złotych z trzydziestoma trzema groszami Taka jest
sceneria życiowej sytuacji jaką sobie dajemy narzucać Czas
się jeszcze nie narodził Dopiero jest konkretem gdy odrywam

wzrok od lektury Znam najbliższą przyszłość Jutro stanie się
poniedziałkiem z podziałem na role i zależności pomiędzy
przełożonym a zziębniętą załogą która czeka na otwarcie
hali Cierpliwość w tej sytuacji to nie cnota ale życiowa konieczność

Próba jak ta gdy ktoś inny od czasu do czasu wysyła sygnały
Natarczywy dzwonek do drzwi – trzykrotnie namolny jakby
nie można było inaczej po prośbie z akcentem o parę drobnych

monet Nigdy o pracę Bo ta więzi wolne ptaki Jest kłopotliwym
milczeniem Możemy się tylko domyślać czemu posłużą Jakiej idei
pod monopolowym I broń boże nie hańbi powrót do poezji

[Nilmo]

Sączę piwo i czytam współczesną poezję za dwanaście złotych z trzydziestoma trzema groszami Taka jest sceneria życiowej sytuacji jaką sobie dajemy narzucać Czas się jeszcze nie narodził
Dopiero jest konkretem gdy odrywam wzrok od lektury Znam najbliższą przyszłość Jutro stanie się poniedziałkiem z podziałem na role i zależności pomiędzy przełożonym a zziębniętą załogą która czeka na otwarcie hali Cierpliwość w tej sytuacji to nie cnota ale życiowa konieczność Próba jak ta gdy ktoś inny od czasu do czasu wysyła sygnały
Natarczywy dzwonek do drzwi – trzykrotnie namolny jakby nie można było inaczej po prośbie z akcentem o parę drobnych monet Nigdy o pracę Bo ta więzi wolne ptaki Jest kłopotliwym
milczeniem Możemy się tylko domyślać czemu posłużą Jakiej idei pod monopolowym I broń boże nie hańbi powrót do poezji.

Tak bym to widział. Dlaczego ? Bo po podziale na strofy musiałbym to również uznać za poezję :

Dziennik opisuje historię emerytki z Warszawy.
90-letnia pani Halina długi czas
przebywała w Danii. Tam
nabyła prawo do emerytury. Po powrocie duński ZUS
zaczął przesyłać jej pieniądze na konto
w polskim banku i
wtedy zaczęły się kłopoty. Mimo,
że kobieta zapłaciła podatek w Danii,
Urząd Skarbowy dla Warszawy-Bemowa zażądał podatku
od otrzymywanej emerytury, za pięć lat wstecz.

(fragment wiadomości TVN)

Dziękuję.

[Miladora]

Mnie nie przeszkadzają prozatorskie wiersze.
Można to bowiem uznać za wiersz, można również za prozę poetycką.

Natomiast przeszkadzają mi wielkie litery przy braku kropek.
I myślę, Leszku, że tu mógłbyś jednak ukłonić się pani Interpunkcji.
Dodając także przecinki.

Jak dla mnie, to ta opowieść ma sens.

[perfidny krasnal]

boże, co za banialuki, jakby krasnal
słyszał swoją ciotkę Cecylię

kompletne dno

[Sede Vacante]

Jeju, ten brak interpunkcji mnie wykończył
Próbowałem kilka razy, ale za każdym razem się gubiłem.
Oczywiście to tylko moja skromna opinia, proszę nie traktować tego jako złośliwa krytykę, raczej osobiste odczucie.

Dodano -- 06 kwie 2012, 16:49 --

(Perfidny, widzę, że szalejesz.)

[Gloinnen]

Popieram Miladorę, jeśli chodzi o kwestię interpunkcji i dużych liter. W tej materii jestem raczej tradycjonalistką. Uważam, że albo konsekwentnie wybieramy konwencję bez interpunkcji i wówczas także nie używamy majuskuły, albo zdobywamy się na wysiłek i sięgamy po wszystkie środki organizujące tekst, czyniąc z nich element nośny dla dodatkowych znaczeń.
Ale to moje prywatne zdanie.
Jeśli chodzi o prozaicyzację tekstu - według mnie już sam wybór pewnych technik, a do takich należy wersyfikacja, podział na strofy, zastosowanie licznych przerzutni - zdecydowanie oddala utwór od prozy. Oczywiście bywa to przedmiotem licznych dyskusji - gdzie zaczyna się, a gdzie kończy definicja poezji - i nie chcę tu w sposób nonszalancki sugerować odpowiedzi - tam, gdzie zdecyduje o tym Autor. No ale jednak...
Owszem, przywykliśmy do dyżurnej definicji wiersza współczesnego - proza pocięta enterami. Problem jeszcze w kilku zasadniczych kwestiach.
- gdzie ten enter postawić,
- jaki efekt chcemy osiągnąć i jaką funkcję pełni wersyfikacja ("enteroza", tak?)
- na ile tekst jest do odczytania "dosłownie", "literalnie", na ile - pomimo formalnej narracyjności - zawiera elementy zabaw sensem słów, który, w poezji właśnie, zależy od kontekstu i sąsiedztwa innych słów, a nie tylko od narzuconych z góry pokrewieństw.
Nie chcę się za bardzo wymądrzać, ale ja, biorąc pod uwagę moje własne teoryjki, uważam jednak powyższy tekst za wiersz.

Natomiast - jeżeli miałabym jakieś zastrzeżenia do zapisu - to trochę mi zgrzyta używanie wielokrotnie złożonych zdań i nadmiaru zaimków względnych - "jaki", "który", itp. Komponując takie długie zdania siłą rzeczy nie możesz uniknąć powtórzeń:

Dopiero jest konkretem gdy odrywam

Próba jak ta gdy ktoś inny

Bo ta więzi wolne ptaki

Jeżeli wolno mi coś zaproponować - to może stosowanie prostszej składni? Choć z drugiej strony wszystko jest u Ciebie niesamowicie logiczne i precyzyjne. Ale gdyby tak połamać frazę?

To taka luźna dygresja, prawdę mówiąc, sama mam dylemat.

Treść jak najbardziej mi odpowiada.

czytam współczesną poezję za dwanaście
złotych z trzydziestoma trzema groszami

Tyle jesteś wart, ile ktoś za Ciebie zapłaci. Podobnie jest z Twoimi marzeniami, z Twoimi uczuciami, z Twoją myślą.

utro stanie się
poniedziałkiem z podziałem na role i zależności pomiędzy
przełożonym a zziębniętą załogą która czeka na otwarcie
hali

A to jest dobre odniesienie. Wszystkie aspekty ludzkiego życia uległy urynkowieniu. Ładnie przechodzisz od poezji do rynku pracy, poszukując analogii w odgrywaniu ról. Oczywiście za pieniądze. Czy poetą też się można stać za pieniądze? Czy tylko się - przepraszam za kolokwializm - skur...ić? Czym jest poezja za 12 zeta z groszami? Czym jest praca wykonywana tylko dlatego, że ktoś ją litościwie dał? Czym jest człowiek umieszczony w machinie zależności, który musi przede wszystkim zatroszczyć się o dwoją sprzedawalność?

Nigdy o pracę Bo ta więzi wolne ptaki Jest kłopotliwym
milczeniem

No właśnie. Nie chodzi tu chyba tylko o takie zwykłe ludzkie lenistwo, tylko o ten odczłowieczony wymiar współczesności, gdzie prawo popytu i podaży zniewala człowieka, determinuje jego aspiracje, pragnienia, cele... Nie jesteśmy wolni, nie możemy wybierać własnych niepowtarzalnych dróg, pasji, musimy dopasować się do wymogów materialistycznego i skomercjalizowanego świata.

Jakiej idei
pod monopolowym I broń boże nie hańbi powrót do poezji

Pointa jest swoistym zagraniem na nosie. Moim zdaniem wydaje się bardzo przewrotna. Poezja może być pewnego rodzaju ostoją wolności, czymś absolutnie wymykającym się wszelkim zasadom.

Pomyślałam sobie jeszcze, że w gruncie rzeczy peel się dobrze umościł w twardych realiach. Przywykł, nie buntuje się, patrzy z boku na tych, którzy nie pasują, nie przylegają, wyłamują się ze schematu. Ale jest w nim jakaś tęsknota, która każe jednak sięgnąć do poezji, choćby w niedzielę... Człowieczeństwo domaga się chwili wytchnienia.

Pozdrawiam, przepraszam za tę przydługą dygresję...


Glo.

PS. Krasnalu, rozumiem, że wiersz Ci się nie podoba, ale może, aby nie być gołosłownym sformułowałbyś jakieś merytoryczne zarzuty przeciwko niemu? "banialuki", "kompletne dno" - nie zmuszę Cię do pokochania utworu, ale chętnie usłyszę odpowiedź na pytanie - czemu go w ten sposób oceniasz?

[perfidny krasnal]

merytoryczne zarzuty p-ko banialukom?
- litości, poezja to nie ględzenie między przekupami

[Sede Vacante]

Hahah, wybaczcie, rozbawiło mnie to.
Choc przyznaję, że bardziej bezpodstawnej, prymitywnej i "cofniętej w rozwoju" krytyki, jak ta pokracznego kurdupla, nigdy nie czytałem.

[Gloinnen]

merytoryczne zarzuty p-ko banialukom?

Żeby stwierdzić, że coś a coś to banialuki, też trzeba umieć powiedzieć, dlaczego. Inaczej każdy tekst można by bezpodstawnie ochrzcić mianem "dno", "beznadzieja" itp. Co nie znaczy, że nie bez racji, ale dla mnie racja bez argumentów to pustosłowie i gadanie między przekupami właśnie.

Choc przyznaję, że bardziej bezpodstawnej, prymitywnej i "cofniętej w rozwoju" krytyki, jak ta pokracznego kurdupla, nigdy nie czytałem.

Opinię co do jakości krytyki - popieram, ale wycieczek personalnych już nie. Wrzućta ludzie na luz!

Fajny cytat mi się przypomniał - pacyfistyczny - z jednej z moich młodzieńczych lektur:

"Mniej próbnych wybuchów, więcej ludzkich odruchów"... (M. Musierowicz)

Glo.

[perfidny krasnal]

jak ta pokracznego kurdupla

krasnal jest wprawdzie kurduplem, ale nie pokracznym, i nie życzy
sobie poufałości ze strony jakichś podejrzanych indywiduów...
wiersz jest do d... i żadna TWA-owska obrona go nie ocali

Dodano -- 06 kwie 2012, 17:48 --

Żeby stwierdzić, że coś a coś to banialuki, też trzeba umieć powiedzieć

żeby stwierdzić, że kupa śmierdzi, nie trzeba teoretycznych dywagacji
wystarczy powąchać, ten tekst jest taki pusty, że trudno go nawet doczytać do końca, pisanie, żeby coś pisać, jest bez sensu, chyba że dla jaj, a ten tekst nie wydaje mi się dla jaj, on próbował udawać, że jest mądry...